Donderdag 22 augustus: traject Lexmond -> Kinheim (368 km.)

Via de Moezel gaan we naar Frankrijk. Vandaag rijden we naar Kinheim om Yvonne, die ons zo nu en dan informeert over haar whereabouts, op te zoeken. Via Maastricht en Luik rijden we over de E42 naar Kinheim. Deze CP hebben we nog nooit bezocht. Ondanks de drukte viel het ons 100% mee dat we nog een aardige plek vonden om te staan. Het weerzien met Yvonne was weer leuk. Sinds kort heeft ze dreadlocks. Typisch iets voor haar. Het staat haar goed, maar we vonden haar vorige kapsel leuker.

Het was een warme dag. Gèèn idee van de temperatuur want de thermometer ligt in de koelkast om de juiste koelstand van onze nieuwe koelkast uit te vogelen.

Vrijdag begint met af en toe een buitje. Rond 13.00 uur is het droog en stappen we op de fiets naar Traben Trarbach (ca.10 km. verderop) met zijn mooie art nouveau (jugendstil) gebouwen. Terwijl Jan op een terrasje zit, gaan Yvonne en ik winkelen. In een zijstraatje een leuke glazen ring gescoord voor € 3,60. Dezelfde ring kostte in de hoofdstraat € 6,-. We eten een frikandel met curry en frites op een terrasje, drinken wat op een ander terrasje, doen wat boodschappen bij de Aldi en fietsen tenslotte terug naar Kinheim. De zon schijnt inmiddels weer volop en we zitten tot zonsondergang (ca. 20.30 uur) buiten.

   

Traben Trarbarch (links Trarbarch en rechts Traben)

Intussen is de CP bomvol. Er is nauwelijks nog een plekje te vinden. Een Duitse vrouw (ook alleen reizend) vertelt dat het Straβenfest daar de oorzaak van is. Het zgn. Straβenfest in Kinheim schijnt het leukste te zijn van alle feesten aan de Moezel. Omdat we nog nooit zo’n feest hebben meegemaakt en dus geen vergelijkingsmateriaal hebben, nemen we dat graag aan.

Vóór ons komt een mooie zelfbouwcamper te staan die de eigenaars “Steppenwolf” hebben genoemd. Vorig jaar zijn ze door Albaniё getrokken. Prachtig land, zeggen ze, maar niet geschikt voor onze MD. Nou, voorlopig hebben we toch niet het plan om daar naartoe te gaan.

Zaterdag, tijdens de wandeling met Amiga en Luna, begint het eerst zacht te regenen, later hard. ’s Middags op bed liggen lezen en ’s avonds ons weer in het feestgewoel gestort. In tegenstelling tot de band van gisteravond, speelde de band vanavond geweldig. Zowel instrumentaal als vocaal was de band van hoge kwaliteit. Ze speelden nummers van de Stones, Beatles, Dire Straits, Eagles, Johnny Cash y mucho mas. Yvonne en ik hebben ons ook nog op de dansvloer gewaagd. Onder aanmoediging van Jan en een paar Duitse mannen zijn we aardig met de voetjes van de vloer gegaan.

Zondag lopen we naar Wolf (10 km. heen en terug). Daar eten en drinken we wat op een terrasje. Of het van het dansen kwam, weten we niet, maar we hebben last van het scharnierwerk en zien op tegen de wandeling terug. Daarom willen we met de boot naar de CP in Kinheim. Het duurt echter bijna 1 uur voordat er een boot langs komt, dus gaan we alsnog te voet terug. Het was een mooie wandeling maar iets te lang op deze broeierige dag. Dat het later gaat hozen, was dan ook geen echte verrassing.

Vanavond er eindelijk in geslaagd om het internettegoed te activeren. De laptop vertoont kuren. Wat er mis is met Windows is een raadsel, maar het programma wordt om de haverklap afgebroken. Hoogst irritant.

 

Maandag 26 augustus: traject Kinheim -> Charmes (315 km.)

Na een leuk weekeinde met Yvonne, gaan we vandaag verder naar Frankrijk. Bij Witlich nemen we de snelweg naar Trier en Luxemburg, waar we de tank volgooien. 2 Duitse jongens staan al 2 uur op een lift naar het zuiden te wachten. Ze willen in 3 weken tijd op en neer naar Gibraltar. Gisteravond zijn ze vanuit Dresden vertrokken, dus ze zijn al een behoorlijk eind opgeschoten. We hebben geen kind aan de knullen, want ze hebben praktisch de hele rit geslapen. Iets voorbij Nancy zetten we ze af bij een tankstation en wij rijden door naar Charmes. Ook daar gaan ze mee in de vaart der volkeren, want er staat een spiksplinternieuwe slagboom en betalen gaat voortaan via de automaat met creditcard (€ 6,- incl. stroom, water etc.; € 1,50 voor 10 minuten douchen).

Onlangs vroeg iemand zich af of de Moezel (D) niet een en al truttigheid is. In zekere zin is dat het geval, al zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen.

 

Woensdag 28 augustus: traject Charmes -> Cousance (282 km.)

Tegen onze principes in, zijn we vertrokken zonder te betalen voor de 2e nacht. Het bijboeken via de automaat lukte niet. Mede-camperaars schoten te hulp, maar ook zij kregen het niet voor elkaar. Uiteindelijk hebben we een van de hekken opzij geschoven om met een boog om de slagboom heen te kunnen rijden en zijn illegaal de cp afgereden.

Over de N57 en N83 rijden we richting Bourg-en-Bresse. Na Besançon slingert de 2-baans weg langs de Jura met veel hellingen en dalingen, waardoor we niet erg opschieten. Na Poligny wordt de weg  4-baans en schieten we weer wat op.

In Lons-le-Saunier is een wijk genaamd “La Marjorie”. Zodra we over beter internet beschikken, zullen we eens uitzoeken wie die dame is/was. Uiteindelijk niet meer kunnen ontdekken dan dat er een camping La Marjorie is (wel 4 sterren!)

We houden het voor gezien in Cousance (France Comte). Daar is een cp met ruimte voor 4 campers. Als we daar tegen vijven aankomen, staan er 2. Later komen er nog een paar bij, zodat we er met zijn achten staan. Naast de twee jeu-de-boulesveldjes is een goede loosplek met watertappunt, een toiletgebouwtje en winkels zijn op loopafstand. Niet de mooiste cp, maar prima voor 1 nachtje.

   

Gratis CP in Cousance en het daarnaast gelegen sanitairgebouwtje met de loosplek 

 

Donderdag 29 augustus: traject Cousance -> Viviers-sur-Rhone (296 km.)

Gewapend met vers stokbrood en croissants rijden we verder zuidwaarts. Bij het Parc des Oiseaux in Villars-les-Dombes houden we een lunchstop. Het parkeerterrein staat barstensvol, ook veel campers. Op een bord staat dat campers zonder toegangskaart voor het vogelpark er niet mogen staan, waaruit we concluderen dat als je in het bezit bent van een toegangskaart, je er rustig kunt overnachten.

In Viviers willen we naar de twee jaar geleden opgeheven camperplek, die we desondanks graag aandoen omdat het gunstig ligt aan de route zuid- of noordwaarts en het bovendien een mooi en rustig plekje is. Als we echter Vivier binnenrijden zien we camperbordjes, die we volgen. We belanden op wat duidelijk een voormalige camping is geweest, Municipal de Valpeyrouse, gelegen naast de plaatselijke tennisbaan en tegenover het bejaardentehuis. De plekken zijn afgebakend met hagen en zijn voorzien van stroompalen. Niet bar gezellig. Ook is er een sanitairgebouw. 

   

 Entree CP Municipal de Valpeyrouse en de door hagen afgebakende plaatsen (€ 6,50 all in)

 

 

Vrijdag 30 augustus: traject Viviers -> St. Pierre la Mer (270 km.)

Over de D86 rijden we naar Nimes. Het is een mooie route. Na Remoulins wanen we ons even in Spanje vanwege de olijfboomgaarden aan weerskanten van de weg. Het is niet de 1e keer dat we deze route rijden, alleen hebben we dat nooit in de zomer gedaan. Onze voorkeur gaat sowieso meer uit naar de Franse westkust dan de Middellandse zeekust.

Bij Montpellier nemen we de tolweg omdat we de rotondes zat zijn en niet al te laat in St. Pierre la Mer aan willen komen. Dat het daar zo vol met campers zou staan, hadden we niet verwacht. De keren dat we hier eerder waren in april 2009 en maart 2010 stonden er ongeveer 15 tot 20 campers. Nu staan er zeker 80. Misschien dat het na het weekeinde wat rustiger wordt als de Franse vakanties ten einde lopen. En het is niet verzonnen, maar weer staan we naast een alleenreizende vrouw. Ria, 69 jaar en sinds 2 jaar weduwe. Vorig jaar heeft ze besloten om de camper die ze samen met haar man, had, te blijven gebruiken. Vorig jaar is ze in haar eentje naar Spanje geweest, wat ze erg moeilijk heeft gevonden. Nu staat ze al vanaf juni hier.

De CP gezien vanaf het aan de andere kant van het weggetje gelegen natuurgebied (€ 6,50/24 uur + € 2,- water)

Ook niet onbelangrijk, het weer: hoe zuidelijker, hoe warmer. Was het aan het begin van de week nog ca. 24˚C met af en toe een buitje, sinds woensdag loopt de temperatuur met zo’n 2 graden per dag op. Vandaag was het 30˚C. De brandweer is al een paar keer langs geweest om erop te wijzen dat barbecuen strikt verboden is i.v.m. de droogte. 

Zaterdag is het wederom erg warm. Gelukkig staat er wind. We maken een rondje om het Etang de Pissevaches, waar o.m. flamingo’s en sternen te zien zouden zijn. Op 1 stern na, geen vogel gezien. Grenzend aan de cp ligt het Massif de la Clape. Naast diverse wijndomeinen ligt daar Gouffre de l'Oeil Doux, een soort ravijn of krater. De kalksteen wanden zijn 40 meter hoog en het water is smaragdgroen (al stond er nu geen water in). Al met al een mooi gebied, waar je uren kunt wandelen.

Le Gouffre de l'Oeil Doux (foto van internet)

Nog een stukje uit het Massif de la Clape

Er is dagelijks markt in St. Pierre, maar zondags is hij uitgebreider en druk bezocht. Het is echter veel te warm om je tussen de kramen en mensenmassa te begeven. Snel een gegrild kippetje en sla, tomaten etc. gekocht en als de wiedeweerga weer terug naar de camper. Vanwege de harde wind niet naar het strand gegaan. Parasols waaiden de zee in, vertelde Giel (ook al alleen met zijn camper op pad sinds het overlijden van zijn vrouw 3 jaar geleden). 

Maandag, wasdag. Op de naastgelegen camping is een wasserette. Voor 5 euro is alle vuile was na 50 minuten schoon. In de tussentijd gebruik gemaakt van de warme douche op de camping en in het Spar winkeltje avondeten gekocht. Weer genoeg activiteit voor een dag waarop het wederom 30 graden is. Morgen blijven we nog maar een dagje hier. Het is hier prima toeven met boompjes achter de camper waar we lekker in de schaduw kunnen zitten. Het strand (combi textiel- en naaktstrand) is een kleine 10 minuten lopen.

Zondagavond en maandagmorgen vertrokken veel campers, maar in de loop van de dag kwamen er al snel veel nieuwe campers voor terug. Inmiddels weten we waarom het hier zo vol loopt: Narbonne Plage schijnt gesloten te zijn, zodat iedereen hiernaartoe komt (hearsay).

Dinsdag begint praktisch windstil, later steekt er weer een verkoelende wind op. Eerst even op de fiets naar de markt en 's middags naar het strand om onze eerste duik in de Middellandse Zee te nemen. Het was even doorbijten, maar als je er eenmaal door bent, is het heerlijk zwemmen.

Luna vermaakt zich ook met kuilen graven aan het strand

Inmiddels staan we al weer ruim een week in St. Pierre. We kunnen het wegkomen maar niet krijgen. Waarschijnlijk blijven we tot maandag want met temperaturen van 24°C (in de schaduw uiteraard, dus in de zon stukken warmer) hebben we geen zin om ergens anders heen te gaan en hebben we besloten om er maar gewoon een luie strandvakantie van te maken. Het staat nog steeds bomvol, op een stuk of 6 NL-ers na, allemaal Fransen. 

Na een hevige, niet voorspelde regenbui  vannacht met wat donderklapjes, is het zaterdagmorgen droog. Wel  is het bewolkt en broeierig (24°C), wat het praktisch de hele dag blijft. Mooi weer om naar de markt in Narbonne Plage te fietsen, denken Ria (de buurvrouw) en ik. Als we daar aankomen, blijkt er helemaal geen markt te zijn. Het marktseizoen is voorbij, blijkt na navraag. We worden verwezen naar de markt in St. Pierre. Leuk, daar komen we dus net vandaan. Terug in St. Pierre doen we toch maar een rondje markt.  We drinken koffie op het terras onder de platanen en keren terug naar de camper.

 

van alles te koop op de markt in St.Pierre

Vanmiddag een proefritje met Luna naast de fiets gemaakt. Het doel was Les Cabanes de Fleury. Na 10 minuten begint het echter te regenen, dus snel camperwaarts gekeerd. Na enkele correcties en een onverwachte plasstop, waardoor ik bijna met fiets en al omver werd getrokken, liep Luna keurig mee. Nauwelijks zijn we terug bij de camper, of het noodweer barst los, dat tot 22.00 uur heeft aangehouden. De panelen laden weinig bij vandaag, d.w.z. geen internet want TV gaat voor!

Zondag is een aangename dag met 24°C en veel wind. Bij de lokale tapperij Grenache Gris Rosé getapt (1,5 liter voor € 1,65 per liter) en 5 liter Domaine de Sarrat de Goundy voor € 13,95. Dat belooft  weer feest te worden.

Ondanks de wind fietsen we naar Les Cabanes de Fleury ( 6 a 7 km.) waar de l'Aude uitmondt in zee. Het was een stevig fietsritje met veel  tegenwind (wel goed voor de buikspieren). 

   

Er is een leuk haventje, waar we wat op een terras drinken. Tegenover de haven is een CP, die we minder leuk vinden dan die in St. Pierre. Na terugkeer in St. Pierre smaakte de zelf getapte rosé voortreffelijk.

Haventje en de daar tegenover gelegen CP in Les Cabanes de Fleury

Omdat veel camperaars aangeven wenig of geen alleenreizigers te treffen en wij op de een of andere manier juist wel, ben ik nieuwsgierig naar wat mijn onlangs gestarte empirisch onderzoekje aan resultaten op gaat leveren. Op een totaal van ruim 50 campers die hier momenteel staan, zijn er 5 solocamperaars (voor zover we weten) t.w.: 2 mannen (1xFrans en 1xNL) en 3 vrouwen (2xNL en 1xDuits). Nu stonden dezelfde solo's er ook toen er zeker 80 campers stonden, dus dat beïnvloedt natuurlijk wel de percentages.

 

Maandag 9 september: traject St. Pierre la Mer -> Leucate Plage (70 km.)

Het is een behoorlijk lang weekeinde geworden in St.Pierre maar vandaag zijn we dan toch vertrokken. Vlak voor Gruissan staat Giel langs de kant van de weg te prutsen aan zijn fiets: zijn fietsketting is eraf gelopen. We verlenen pechhulp, waarna we verder rijden naar de Lidl in Gruissan om het e.e.a. in te slaan. Vervolgens door naar Leucate Plage, waar het zoals altijd waait alleen met 25°C en een strakblauwe lucht is dat deze keer wel prettig. Voor ons ligt het strand met uitzicht op zee, achter kijken we uit op de Pyreneeën.

CP Leucate Plage (7,20 euro voor 24 uur + 2,- voor water)

Sinds we 20 jaar geleden toevallig hier zijn beland tijdens onze 1e zomervakantie met de MD, is deze plek ons blijven trekken, ook al heeft het veel van zijn vrije karakter verloren in de loop der jaren. Toen je hier nog gratis kon staan, brachten veel camperaars er de hele zomer door. Voor ons is het in de winter vaak een vaste stop op de heen- of terugreis naar Spanje, waar we regelmatig mensen treffen die we ergens in Spanje hebben ontmoet. Ook ideaal om oud+nieuw door te brengen als je een angstige hond hebt. Er is geen knalletje te horen. Het is een populaire streek voor windsurfers, m.n. Duitsers. Ook nu staan er, op een enkele Fransman, Belg en Nederlander na, voornamelijk Duitsers. Nog geen sologangers kunnen ontdekken.

Dinsdag regent het tot ca. 10.00 uur. De rest van de dag is het droog maar bewolkt. De temperatuur blijft steken bij 21˚C.

Met Luna een fietstochtje gemaakt naar de mossel- en oestertentjes bij het naturistendorp.

Het blijft wennen aan de e-reader. Trouwens nooit geweten dat vliegen kunnen lezen en nog snel ook. Telkens als de e-reader even opzij wordt gelegd, blijken die irritante insecten de bladzijden vliegensvlug om te hebben geslagen en moet je weer terugbladeren naar de pagina waar je bent gebleven. Met een fysiek boek is dat toch handiger.

 

Woensdag 11 september: traject Leucate Plage -> Clermont l’Herault (127 km.)

Vanwege de stormachtige wind, besluiten we van de kust af te gaan. Via Narbonne en Beziers, waar ook diverse wipbusjes langs de route te zien zijn, rijden we naar het Lac du Salagou ca. 6 km. vanaf Clermont l’Herault. een middeleeuws stadje. We komen net op tijd, want de CP biedt ruimte aan 6 campers. Als we net geparkeerd staan, komt nummer 6 erbij, een aardig homostel uit Normandië, en dan is het complet!

CP bij Lac du Salagou (€ 6,- incl. stroom)

We lopen een kwart rondje om het (kunstmatig aangelegde) meer. Het hele meer rond vinden we te veel van het goede. Rondom het meer zijn diverse parkeerplaatsen. Op een aantal ervan mag met de camper overnacht worden, zien we op een plattegrond.

Op het meer wordt volop gesurft. Het is er goed weer voor, want ook hier staat ook een forse wind. De wolken geven iets dreigends aan de bergen, om even later in een mooie rode gloed te worden gehuld als de zon erop schijnt.

 

Woensdag 12 september:  traject Clermont l’Herault -> St.Pourçain sur Sioule (393 km.)

Tegen beter weten in gaan we toch weer via de A75 (Millau en Clermont Ferrand) naar het noorden. Het is immers een mooie weg en afgezien van de € 24,40 tol voor de brug van Millau, geheel gratis. Het mag dan wel niet opschieten, maar dat doet de RN naar Lyon met al haar rotondes ook niet. En we hebben geen haast, want maandag moeten we pas thuis zijn. De diverse colhoogten variëren globaal  van 696 meter tot 1121 meter (Col des Issartets).

Hoe noordelijker, hoe bewolkter en frisser het wordt. Bij Millau valt een enkel druppeltje, later gaat het echt regenen. Om 15.30 uur geeft de thermometer bij Issoire 13°C aan. Inmiddels is het wel droog.  Aangezien het geen weer is om buiten te zitten, sukkelen we door naar St. Pourçain sur Sioule.  Als we daar om 17.30 uur eindelijk aankomen staat het er loeivol. We vinden nog een plekje op het uitloopveld tussen kakelende Fransen.

Het informatiebord bij de ingang van de cp

Over 393 km. hebben we 6 uur gedaan, inclusief lunchstop. Achteraf gezien valt het nog mee dat we gemiddeld 65 km./uur hebben afgelegd. Ons normale gemiddelde ligt rond de 70 km./uur.

 

Vrijdag 13 september: traject St. Pourçain sur Sioule -> Lailly-en-Val (350 km.)

We rijden noord-westwaarts via Nevers richting Orléans en Parijs (N7 resp. A77). Op een gegeven moment rijden we door een dorpje La Poste. Niks bijzonders, tot we een uurtje later door St. Martin d’Ábbal rijden. Het dorp afficheert zich als village des boîtes des lettres. Welke invloed heeft de Franse posterijen op het Franse dorpsleven, vragen we ons af. Als we het dorp bijna uit zijn, valt het kwartje: voor de huizen staan brievenbussen die de meest vreemde vormen hebben, van eend en tractor tot cowboy. Het is een soort van feestweek. En wij maar denken dat die idiote dorpsgewoonte alleen in Nederland voorkwam. 

de laatste gekke brievenbus (foto genomen tijdens het nemen van een rotonde)

Ons doel voor vandaag was Chateauneuf sur Loire. Volgens FenR zijn daar 6 camperplekken voor de camping municipal aan de Loire. Mooi niet! Koud staan we daar of de campinghouder verwijst ons naar de camping, anders wegwezen! Dat laatste doen we, want we willen echt niet op die camping staan. Op naar Beaugency. De cp daar staat vol. In de straten eromheen staan de campers al langs de kant van de weg. Ook daar hebben we geen zin in, dus rijden we door naar het 5 km. verderop gelegen Lailly-en-Val. Een goede beslissing want het is een prachtplekje, rustig gelegen achter de dorpskerk, aan een park rondom twee grote visvijvers en een jeu-de-boulesterrein waar de lokale bevolking zich uitstekend vermaakt. Er is een toiletgebouwtje, loosplek en dat alles gratuit! Het dorp zelf stelt weinig voor. Wel is er een PMU-café, een supermarktje, een kapper, een bakker en een pizzakraam (in willekeurige volgorde).

   

De jeu-de-boulers vermaken zich prima in en om het barretje tijdens de regen

Gratis cp in Lailly-en-Val 

 

Zaterdag 14 september: traject Lailly-en-Val -> Montville (276 km.)

In de regen vertrekken we richting Rouen. Bij Orléans nemen we de N154 die na Chartres overwegend 4-baans is. In Rouen is het vreselijk druk, wat enig oponthoud oplevert. Intussen is het wel droog en breekt er af en toe een flauw zonnetje door. We belanden in Montville (Normandië) op een gratis cp. Het staat aardig vol maar we kunnen er nog bij. De plek ligt midden in het plaatsje en naast een soort recreatieplas, tennisbanen, zwembad enz. dus sportieve mensen kunnen er hun hartje ophalen. De loosplek is bijzonder onhandig aangelegd, vinden wij. Water en/of stroom d.m.v. muntjes, o.m. te verkrijgen bij de mairie of het brandweermuseum. Er is gratis wifi (en nog snel ook).

 Gratis cp in Montville

 

Zondag 15 september: traject Montville -> Berck Plage (176 km.)

De dag begint zonnig en ook de eenden en ganzen genieten zichtbaar van het zonnetje (foto onder).

      

Anders dan in Nederland, is het deze zondagmorgen levendig in Montville. De bakkers doen goede zaken, want wie wil er op zondag geen vers (stok-)brood of iets lekkers bij de koffie. En ook de kerk mag zich verheugen in veel bezoekers.

Dat Engelsen zich thuis voelen in Bretagne en Normandië is niet zo verwonderlijk. De lieflijk glooiende heuvels vertonen veel overeenkomsten met het Engelse heuvellandschap.  Bij Tôtes zien we (ik, om eerlijk te zijn) de afslag naar Abbeville over het hoofd. Dan maar via Dieppe en de kustweg die kant op. Het betekent wel omrijden, iets wat ons overigens wel vaker gebeurt. In plaats van naar Calais, besluiten we om naar Berck Plage te gaan. De zon schijnt en in Berck kun je mooie wandelingen maken in het schitterende duingebied aldaar. Na 3 rijdagen zijn we ook wel aan wat beweging toe. Vroeger stond je hier gratis. Destijds voor veel mensen reden om hier weken, zo niet maanden te verblijven. Tegenwoordig kost het € 6,50 per 24 uur.

In het midden zijn vaag de campers te zien.

Als we via het strand teruglopen, zien we op een zandplaat een grote groep (kudde?) zeehonden. Dit is ongeveer de 8^e keer dat we in Berck zijn, maar het is de 1^e keer dat we hier zeehonden zien. Althans we denken dat het zeehonden zijn, hoewel ze erg groot zijn. In ieder geval is het een leuke en verrassende afsluiting van de wandeling, ondanks de regenwolken die de zon inmiddels hebben verdreven. 

gewone en grijze zeehonden/robben?

 

Maandag 16 september: traject Berck Plage -> Lexmond (401 km.)

Na een lang Moezelweekend en 3 weken Frankrijk zijn we weer terug in het Groene Hart. We kunnen terugkijken op een fijne vakantie met overwegend warm tot zeer warm weer en waarin we leuke mensen hebben ontmoet. De Magirus heeft het 3254 km. naar tevredenheid gedaan en mag nu even uitrusten in de stalling.