Maandag 31 augustus: traject Nieuwegein -> Gravelines (303 km.)

Na een slechte nachtrust ten gevolge van het langdurige gedonder en gebliksem afgelopen nacht, gaan we niet echt uitgerust op pad. Op de Antwerpse ring belanden we in een file maar daarna kunnen we aardig doorrijden. De slogan "Van A naar Beter" gaat ook wat het weer betreft niet helemaal op want bij Gent zien we de bui al hangen, en ja hoor, niet veel later begint het te hozen.

 

Om 15.00 uur lijkt het alsof we in de avondschemering rijden.

Een half uur later is het ergste voorbij en als we in Gravelines (Grevelingen op zijn Vlaams) in Nord Pas-de-Calais aankomen, is het zo goed als droog. Het is behoorlijk druk op de cp, veel Engelsen. Niet verwonderlijk als je hier diverse havens hebt waarvandaan je het kanaal kunt oversteken.

De CP in Gravelines € 7,- (betalen via een automaat) zonder voorzieningen.

 

Dinsdag 1 september: traject Gravelines -> Berck-sur-Mer (115 km.)

Het is bewolkt maar droog als we uit Gravelines vertrekken. Bij Calais staan de vrachtwagens al stil op de snelweg voor de afrit naar de kanaaltunnel. Rondom enkele vrachtwagens scharrelt een groepje vluchtelingen rond op zoek naar een "lift". Vanaf de weg zijn de beelden minder heftig dan we zo nu en dan op de TV zien, maar dat zal dichter bij de tunnel wel anders zijn. Dat wordt later op de middag bevestigd door een Engelsman die vanmiddag in Calais is aangekomen. Hij vertelde dat het gebied met al die kleine tentjes wel iets weg had van een popfestivalterrein.

  

Het vrachtverkeer staat stil op de afrit naar de kanaaltunnel en het viaduct over de snelweg

Intussen breekt de zon door en als we in Berck (Picardie) aankomen, kunnen de stoeltjes naar buiten. Het is 22 graden.

Het boek (Irène van Pierre Lemaitre) is reuze spannend en goed geschreven.

Woensdag 2 september is een overwegend zonnige dag en het is wederom 22 graden. Rond het middaguur komt er bewolking opzetten, aangenaam weer om over het strand naar de monding van  de Authie te wandelen. Tijdens de vloed gisteren waren de zeehonden ondergedoken, maar vandaag lagen ze weer op het droge

 

De zeehonden trekken altijd veel bekijks. 

Na een klein uur zijn we bij de riviermonding. Omdat het eb is, is het echter één grote blubberpoel. Verkeerde timing van ons. Voordeel is wel dat je bij laag tij ook weer over het strand terug kunt lopen en niet door de duinen hoeft, wat niet alleen langer is maar ook zwaarder is om te lopen. Als we twee uur later terug zijn bij de camper, schijnt de zon weer volop en zitten we de rest van de middag buiten.

 

Donderdag 3 september: traject Berck-sur-Mer -> La Rivière Saint Sauveur (237 km.)

Gisteravond iets stoms gedaan: door een foto die op zijn kop stond weg te klikken, zijn tegelijkertijd de overige foto's en alle teksten verwijderd. Gelukkig hadden we de aantekeningen nog zodat e.e.a. nog te herstellen is.

We verlaten Berck zonder te betalen want de betaalautomaat is buiten werking. Dat scheelt ons toch maar weer € 20,-. Via Abbeville en Rouen rijden we naar Normandië. Of dat qua weer een verstandige beslissing is, merken we vanzelf. In La Rivière Saint Sauveur, een klein plaatsje ca. 5 km. ten westen van Honfleur, houden we het voor gezien. Honfleur zijn we al vaker geweest en hoewel het een leuk stadje is, vinden we de giga-camperplek aldaar met 120 plaatsen niet zo geweldig.

Gratis CP in Le Riviere Saint Sauveur. Jetons voor water en stroom te koop in het dorp.

 

Vrijdag 4 september: traject La Rivière Saint Sauveur -> Courseulles-sur-Mer (90 km.)

Na hevige regen vannacht, is het vanmorgen droog. Onderweg naar Courseulles-sur-Mer krijgen we nog een paar buitjes op ons dak, maar de rest van de dag blijft het droog en breekt af en toe zelfs een flauw zonnetje door. De cp In Courseulles staat vol (er is slechts plaats voor 8 campers) dus wij parkeren bij Parc Juno aan het strand.

  

zo staan we met een leuk luifeluitzicht (foto rechts)

Het zeewater zou 18 graden zijn en de luchttemperatuur 20 graden. Het voelt echter kouder aan. We trekken een trui en sokken aan en gaan aan de wandel. Courseulles ligt aan de Côte du Calvados. Juno Beach is een van de vijf landingsplekken waar de geallieerden op 6 juni 1944 (D-Day) aan land zijn gekomen. We wandelen door het gelijknamige parkje (waar o.m. Le Musée Canadien is gevestigd ter herinnering aan de rol die de Canadezen hebben gespeeld tijdens WO2) naar de getijhaven en doen een rondje dorp, wat verder niet zo veel voorstelt.

De haven is het centrale punt van het plaatsje. Er omheen zijn een paar winkeltjes, uiteraard een bakker, diverse restaurantjes en langs de kade is een leuke vismarkt waar je volop verse vis kunt kopen. We hebben een leuk menu gezien voor € 12,- dus vanavond wordt er niet zelf gekookt.

Courseulles-sur-Mer heeft een leuke haven

  

Zaterdag 5 september: traject Courseulles-sur-Mer -> Ste.Honorine-des-Pertes (30 km.)

Vandaag rijden we over de kustweg (D514) een klein stukje verder noordwaarts. De weg is erg smal en soms moeten we stil staan om tegenliggers te laten passeren. Dit is de tweede keer dat we in dit deel van Normandië zijn. Op een enkel plaatsje na, vinden we het nog steeds niet erg boeiend. Maar we geven het nog niet op!  In Port-en-Bessin is een SuperU waar je met de camper kunt overnachten. Een ongezellige plek, vinden we. Na het boodschappen doen, nemen we een kijkje bij de camperplek in het dorp. Ook niks aan, dus rijden we naar het 5 km. verder gelegen Ste. Honorine-des-Pertes. Daar is een keurig aangelegde camperplek, die volgens F&R € 6,- incl. stroom en water kost, maar in werkelijkheid € 9,- kost. Voor € 4,- kun je van de servicevoorzieningen gebruikmaken. Achteraf gezien hadden we dat beter kunnen doen, want er is geen fluit te beleven hier, blijkt na een wandeling naar de rotskust. Als het echter begint te regenen en de temperatuur van 20 naar 16 graden keldert, besluiten we toch maar te blijven staan. Kunnen we het elektrisch kacheltje weer eens gebruiken en goed stofzuigen.

  

CP in Ste. Honorine-des-Pertes en omdat er geen bakker in het gehucht is, kun je voor € 1,- brood uit de automaat halen.

 

Zondag 6 september: traject Ste.Honorine-des-Pertes -> Cherbourg (95 km.)

De zondag doet zijn naam eer aan want het is een zonnige dag en bovendien een leuke dag. We rijden de kustweg verder af en zien nog meer bunkers, kanonnen, tanks, oorlogsmusea. De streek vaart wel bij de oorlogsparafernalia want er komen veel toeristen op af. Bij Isigny-sur-Mer nemen we de N13 naar Cherbourg. We parkeren op het gratis parkeerterrein voor campers (mét voorzieningen) bij het La Cité de la Mer, een oud station dat o.a. als expositieruimte is ingericht. Er zijn allerlei onderzeeboten te bewonderen, waaronder ook enkele yellow submarines. Niet echt ons ding.

Het is erg druk op de gratis cp in Cherbourg. Allemaal Fransen.

Daarna lopen we een rondje om de haven. Bootjes kijken vinden we altijd leuk. Rondom de haven zijn veel restaurantjes en café'tjes. Op een van de terrassen drinken we een pilsje en lopen tenslotte naar het centrum. De oude stad valt ons een beetje tegen. Misschien ook omdat op zondag alles gesloten is. Op de mooie Basilique Sainte-Trinité en wat oude straatjes na, vinden we het niet zo bijzonder.

  

De Gotische Basilique Sainte-Trinité heeft ook barokke elementen (de torenspits kon er niet meer op). 

   

het kerkportaal van de basiliek heeft leuke kleurtjes. De binnenkant is ook mooi.

 

   

 In de etalage van een galerie annex eettentje liggen "kunst"vissen . 

 

Maandag 7 september: traject Cherbourg -> Goury (31 km.)

Vandaag is het weer een leuke dag. Het is wederom zonnig en een graad of 20. Iets ten noorden van Cherbourg doen we wat boodschappen bij de Lidl en rijden vervolgens door een erg mooi landschap naar Goury aan de Cap de la Hague, het uiterste puntje van Normandië. Het ruige landschap doet ons sterk aan Cornwall denken. Omdat we wat anglofiele trekjes hebben, voelen we ons hier dan ook direct thuis. Van tevoren waren we van plan om hier alleen een kijkje te nemen en dan ergens anders heen te rijden. Dat plan laten we varen. We blijven. Nadeel van deze plek is dat we geen internetbereik hebben, ondanks het feit dat we de boodschap ontvingen "Welcome in Guernsey".

Vanaf de gratis cp kijken we uit over zee en op Alderney, een van de Kanaaleilanden. De 48 meter hoge vuurtoren staat in zee en is in 1834 gebouwd om de zgn. Raz Blanchard aan te geven (een van de sterkste stromingen in de wereld, volgens het boekje).

 

  

gratis CP in Goury (Auderville) en het uitzicht op de vuurtoren

 

  

het haventje en Goury

Het is de hele dag een komen en gaan van campers. Uiteindelijk blijven er 17 overnachten: 11 Fransen, 2 Belgen, 2 Nederlanders, 1 Italiaan en 1 Duitser. Van de laatste krijgen we een fles Cotes du Rhône omdat we voor hem de batterij van zijn Canon-camera hebben opgeladen. Lekker!

En dan genieten we vanuit de camper ook nog van een mooie zonsondergang.

 Dag zon, tot morgen!

 

Dinsdag 8 september: traject Goury -> Coudeville-sur-Mer (132 km.)

De zon laat verstek gaan vanmorgen en er staat een frisse wind. Daarom gaan we maar een stukje zuidwaarts (verder noordwaarts kan namelijk niet). In het begin is het een beetje saaie streek, waar behalve veel mais en wortelen, héél veel prei wordt verbouwd. Waar je ook kijkt, zie je prei.

  

links prei, rechts prei, overal prei

In Gouville-sur-Mer houden we een lunchstop op de camperparking aan zee. Het stikt er van de vieze vliegen en we houden het daar snel voor gezien. Inmiddels is de zon doorgebroken en is het rond de 23 graden. Door een glooiend, Zuid-Engels aandoend landschap, rijden we naar Coudeville-sur-Mer. De CP aldaar ligt bij een camping en op ca. 500 meter loopafstand van duinen, strand en zee.

 CP in Coudeville-sur-Mer (€6,50 inclusief service)

 

Woensdag 9 september: traject Coudeville-sur-Mer -> St. Jacut de la Mer (132 km.)

Omdat we meerdere keren een rondje Bretagne hebben gedaan, willen we nu plaatsen proberen te vinden die nieuw voor ons zijn. Een uitzondering maken we voor Le Vivier sur Mer, want daar kun je heerlijke verse mosselen eten (en/of oesters als je ervan houdt). Bovendien heb je er mooi zicht op Le Mont St. Michel. De CP blijkt echter opgeheven te zijn en is van een hoogtebalk voorzien.

We rijden verder langs de kust, door St. Malo en over de Barrage de la Rance (foto boven), een stuwdam in de rivier de Rance die de verbinding vormt tussen St. Malo en Dinard.

We strijken neer in St. Jacut de la Mer, want met 25 graden willen we buiten zitten i.p.v. in de wagen. Aan het eind van de middag lopen we het dorp in om wat voor het avondeten te kopen. Het is een mooi oud plaatsje dat ingesloten ligt tussen twee baaien met een paar kleine zandstrandjes. Jammer dat we geen fototoestel mee hebben genomen. 

   

De CP in S. Jacut de la Mer (€6,- inclusief service)                                   De baai naast de cp

Na de herhaling van DWDD die geheel in het teken stond van Joost Zwagerman, nemen we nog een glas wijn en gaan té laat naar bed.

 

Donderdag 10 september: traject St. Jacut de la Mer -> Hillion (57 km.)

Wat boffen we met het weer! Het is wederom een zomerjurkjesdag. Geen dag om veel kilometers te maken.

We rijden verder langs de Côte d'Armor, doen bij een grote SuperU in Erquy boodschappen en rijden naar de camperplek aldaar, waarvan we de ligging niets vinden. Wel een mooi strand voor de deur maar het is een groot, kaal parkeerterrein dat bovendien ver van het stadje ligt. Voor de verandering maken we gebruik van Mien. We geven het adres in van de camperplek in Hillion (coördinaten invoeren kan niet bij dat ding, vandaar dat ik meestal de Mien ben). Mien stuurt ons via een smalle weg naar het juiste adres, alleen blijkt dat een boerenerf te zijn. Het adres stond dus niet goed in F&R.

hier werd de weg wel even erg smal

Op eigen kracht vinden we de camperplek bij Hillion, Plage de Lermot. Een prachtige plek met fraai uitzicht op zee en dat allemaal gratis. Ook al is hier verder niets, de mooie locatie compenseert dat ruimschoots.

 

   

 Bij eb ligt de gehele baai droog, maar bij vloed komt de lokale bevolking naar het strandje om te zonnen en te zwemmen. 

 

Vrijdag begint zonnig. Als we het kustpad bewandelen, komt er bewolking opzetten maar het blijft broeierig met 24 graden. Na veel klimmen en dalen, komen we bij een uitkijkpunt over zee, waarvandaan je mooi zicht hebt op de amfibie-achtige tractoren die tijdens eb door het slik af en aan rijden naar de mosselbanken.

  

de zgn. Bouchots à Moules

Na terugkeer van de wandeling bakt Jan pannenkoeken en serveert die met de door hemzelf gemaakte bramenjam van zelf geplukte bramen. Heel Holland Bakt heeft zijn vruchten afgeworpen, lijkt het.

Om ca. 16.00 uur komt de politie langs. We staan met een 5-tal campers een meter of 50 van de officiële plek. Als we het blok onder het wiel vandaan halen en het vissersstoeltje opbergen, mogen we blijven staan en volgt er geen boete, of we moeten naar de officiële plek verkassen. Dat doen we liever niet want daar loopt het enorm af en kun je nauwelijks recht staan. Een beetje muggenzifterij. Dat vonden Bert en Marianne ook, een leuk stel uit Ter Apel met ruim 11 jaar ervaring in de vluchtelingenopvang en daar het nodige over konden vertellen.

Overigens is het opvallend druk met campers, maar treffen we weinig Nederlanders. Het leeuwendeel is Frans, wat Engelsen, af en toe een Belg en een verdwaalde Duitser.

 

Zaterdag 12 september: traject Hillion -> Josselin (94 km.)

Ondanks de weersvoorspelling van Metéo France is het overwegend zonnig. Toch durven we het niet aan om verder naar het westen te rijden. Daarom rijden we via St.Brieuc zuidwaarts naar Josselin (Morbihan), waar we de MD parkeren op Place St. Martin, een gratis parkeerterrein voor o.a. campers. Er is zelfs een loosplek en een sanizuil.

CP in Josselin (gratis met service)

Vanaf de camperplek is het een klein stukje lopen naar het historische centrum. Rondom de basiliek Notre Dame, het centrale punt van het stadje, zijn oude straatjes met mooie vakwerkhuizen (die we een beetje a-typisch voor Bretagne vinden) en pleintjes met volle terrassen.

  

   

 Basilique Notre Dame heeft een mooi interieur en prachtige gebrandschilderde ramen.

  

Het oudste huis van Josselin dateert uit 1538

 

Aan de rivier de Oust, die in verbinding staat met het kanaal Nantes-Brest, staat een imposant kasteel, het Chateau de Josselin. 

  

de poort naar de kasteeltuin                                                               de voormalige wasplaats buiten de kasteelmuur

 

Zondag 13 september: traject Josselin -> Billiers (146 km.)

Vandaag is een dag van omwegen en heen en weer rijden. Om te beginnen missen we bij Ploërmel de goede afslag naar de zuidkust van Bretagne. Via D-wegen (door een mooie streek) komen we uiteindelijk toch weer op het juiste spoor.

  

Onderweg komen we toevallig langs de Menhirs de Monteneuf.

We rijden verder naar Damgan, alwaar volgens F&R een camperplek inclusief stroom moet zijn. Mooi niet dus. De strandparking voor 76 campers kost € 6,50 en het is er één grote modderpoel. Intussen stortregent het en zitten we tegen een grote rij witte bakken aan te kijken. Wegwezen hier, dachten we. In de stromende regen rijden we naar Billiers, een plaatsje waar we 10 jaar geleden eens hebben gestaan bij de tennisbaan. Daar staan nu hoogtebalken.

  

het haventje                                                                                     uitzicht vanaf Pointe de Pen-Lan

Dan maar naar het haventje. We steken echter té ver uit de vakken en staan zó scheef dat zelfs blokken geen soelaas bieden. Het parkeerterrein bij Pointe de Pen-Lan (een prachtig uitkijkpunt waarvandaan je mooie wandelingen kunt maken) is voor een deel ook van hoogtebalken voorzien. De plaatsen waar je wel kunt staan, lopen ook erg schuin af.

Na al dat heen en weer rijden, parkeren we tenslotte op het parkeerterrein langs de weg, waar we redelijk recht staan en leuk uitzicht hebben. Inmiddels is het al tegen vieren en iemand in ons gezelschap begint knap chagrijnig te worden. Tussen de buien door maken we nog een wandelingetje en dan is de dag weer om.

   

daar staan we dan met leuk uitzicht

 

Maandag 14 september: traject Billiers -> Guichen (61 km.)

 

Alle meeuwen verzamelen zich op deze maandagmorgen

Na hevige regen vannacht en vanmorgen, besluiten we van de kust af te gaan. 

We rijden door de mooie Vallée de la Vilaine (een 225 km. lange rivier die ontspringt ergens in de buurt van Mayenne en in zee uitmondt bij La Roche-Bernard). Ter hoogte van Redon wordt het droog en breekt de zon door. Zonde om langer door te rijden dus gaan we naar Guichen, ca. 20 km. ten zuiden van Rennes. De camperplek ligt direct aan de Vilaine in Pont Réan, een dorpje behorend tot de gemeente Guichen.

De cp kost € 5,40 inclusief voorzieningen. Er is echter niemand geld op komen halen. Misschien gratis buiten het seizoen?

Het blijft zo waar de hele middag droog, af en toe schuift er een wolk voor de zon en er staat een straffe wind. Goed wandelweer. Langs de rivier ligt een mooi wandelpad, dus we maken een wandeling van 1 1/2 uur.  

 

La Vilaine 

Na het avondeten willen we in een kroeg een pilsje gaan drinken, maar dat plan valt letterlijk in het (regen)water.

Guichen/Pont Réan is een goede uitvalsbasis voor o.a. kayakken, wandelingen en fietstochtjes. (Dat laatste lijkt me wel wat voor Gon en mij met onze fietservaring van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee.) Hoewel Jan en ik er met de camper niet voor zullen omrijden (d.w.z. niet bewust), zouden we hier zo weer gaan staan. mochten we ooit in deze buurt uitkomen.

 

Dinsdag 15 september: traject Guichen -> Dives-sur-Mer (240 km.)

Terug naar de Normandische kust, want de zon schijnt. Verder naar het noorden want rond het weekend worden we weer geacht thuis te zijn. Gezien de weersvooruitzichten is de kans groot dat we eerder thuis zijn dan gepland.

Bij Rennes nemen we de A84 naar Caen en rijden vandaar over de D513 richting Deauville/Trouville door een mooi stuk Haute-Normandie. Uit nieuwsgierigheid nemen we een kijkje in Dives-sur-Mer. We parkeren bij de vishallen, waar een hele rij campers staat. Al weer voornamelijk Fransen. Later komen er nog enkele Duitsers bij.

Na een wandeling over het strand naar het aangrenzende Houlgate, hebben we geen zin meer om naar Deauville/Trouville te rijden, dus blijven we vannacht hier staan. Niet de mooiste plek, maar morgen is er weer een dag. En niet onbelangrijk, je staat hier gratis.

 In de verte de torenspits van de reformatorische kerk in Houlgate.

 

 Verser kun je ze niet krijgen                                                                tenzij je zelf gaat vissen

 

Woensdag 16 september: traject Dives-sur-Mer -> Honfleur (38 km.)

Door mooie, fleurige plaatsen met namen die allemaal eindigen op ville en met het achtervoegsel sur-Mer, rijden we naar de camperplek in Deauville/Trouville. Die staat vol. Bij het busstation en de haven kun je ook staan, maar wat moeten we daar in de regen, die inmiddels met bakken uit de hemel valt. Hoewel verboden voor 3,5 tonners, rijden we verder over de smalle en steile D513. In Villerville (zonder sur Mer) houden we een pauze want het is weer droog. We lopen het sfeervolle plaatsje in en daar wacht ons een verrassing. In 1962 zijn hier opnamen gemaakt voor de film Un Singe en Hiver met Jean-Claude Belmondo en Jean Gabin in de hoofdrollen. Door het dorp (meer is het niet) is een wandelroute uitgezet langs de plekken waar destijds de opnamen zijn gemaakt, geïllustreerd met foto's van de filmscenes. Hierdoor ga je een dorp opeens met heel andere ogen bekijken. Erg leuk.

 

In de film ligt Jean-Paul Belmondo straalbezopen op straat naast café-restaurant Cabaret Normand.

  

Jean-Paul keert terug van het strand, Jan krijgt spontaan sterallures en gaat ook naar het strand 

Een muurschildering van de hoofdrolspelers naast een ander café-restaurant.

Het rondje dorp neemt meer tijd in beslag dan de bedoeling was, vandaar dat we niet verder komen dan het iets verder gelegen Honfleur . Over 38 km. hebben we ruim 3 uur gedaan. We staan op een groot gratis parkeerterrein aan de zuidkant van Honfleur en niet op de giga-camperplek die tegenwoordig € 11,- kost. Vanuit de camper kunnen we grote schepen het ruime sop zien kiezen of de haven van Honfleur binnen zien varen.

 

Gratis parking in Honfleur. De monding van de Seine is vaag te zien tussen de bomen.  

Luna verrast Luna ons door uitbundig in het gemaaide en bemeste gras te gaan rollen. We stinken de camper uit. Met veel shampoo en émmers water weten we de gierlucht te verdrijven, waarna we Honfleur in kunnen gaan. Het is en blijft een prachtige stad. Jammer dat het zo toeristisch is en zo druk. Door de mensenmassa is het bijna onmogelijk om foto's te maken, maar die hebben we nog voldoende van de vorige keren dat we hier waren. We bekijken enkele galeries, wandelen om de haven en gaan terug naar de camper. Inmiddels staan er 18 campers (bij aankomst om 14.00 uur stonden er 8). Wij zijn de enige Nederlanders. 

 de haven en de terrassen van Honfleur

                   

Clocher Ste. Caherine die los staat van het gelijknamige kerkje (foto rechts)

 

Donderdag 17 september: traject Honfleur -> St. Valery-en-Caux (150 km.)

Via Pont de Brotonne gaan we over de Seine naar St. Valery-en-Caux. Hier gingen we regelmatig naartoe tijdens de voorjaarsvakantie toen we nog werkten. De laatste keer was in 2007. Het valt ons mee dat er nog plaatsen vrij zijn, want sinds St. Valery eens is uitgeroepen tot de meest campervriendelijk plaats van het jaar, heeft het camperbezoek een torenhoge vlucht genomen. Te meer omdat het altijd gratis was. Dat is het al jaren niet meer. Inmiddels betaal je € 6,- in het hoogseizoen (wat nog niet zo veel is, ook al zijn de parkeervakken erg krap), buiten het hoogseizoen is het doordeweeks gratis.

Later op de dag is de cp helemaal vol

Maison Henry IV . Dit Renaissance-gebouw is een museum. Vroeger was hier het Office du Tourisme gevestigd, maar dat is nu elders ondergebracht.

 

Omdat de vrijdagmarkt altijd voor een levendige sfeer zorgt, blijven we vandaag in St. Valery. De dag begint veelbelovend wat het weer betreft. Tegen de tijd dat we naar de markt willen gaan, begint het keihard te regenen. We wachten de bui af en komen rond het middaguur op de markt. Die is afgelopen en alles wordt opgeruimd. We hebben blijkbaar de Spaanse tijden nog in ons hoofd zitten wat markten betreft.

Na een kop koffie gedronken te hebben in het PMU-café dat afgeladen vol zit met eters, lopen we terug en worden wederom overvallen door een hoosbui. Gelukkig hebben ze hier nog telefooncellen waarin je kunt schuilen. Het klaart kortstondig op, lang genoeg echter om nog even een stukje oud St. Valery te doen. De rest van de dag regent het voornamelijk en is het 17 graden.

 

Het oudste straatje van St.Valery, Rue des Pénitents (foto links), voert naar het gelijknamige klooster Le Couvant des Pénitents (foto rechts). In 1640 heeft zich hier een Franciscaner kloosterorde gevestigd. Na het overlijden van de laatste "penitent" in 1816 heeft het diverse andere functies gehad en nu staat het leeg.

 

Zaterdag 19 september: traject St. Valery-en-Caux -> Berck-sur-Mer (135 km.)

We zijn weer in Nord-Pas-de-Calais en wel in Berck-sur-Mer. De bedoeling was om naar St.Valery-sur-Somme te gaan, eigenlijk een mooier stadje dan de andere St. Valery, maar de zon schijnt volop en dan staan we met 19+ graden voor hetzelfde geld liever in Berck. Ja, want helaas werkt de betaalautomaat weer.

In Berck e.o. is een triathlon gaande. In Vianen noemen ze dit zwefiewannen (zwemmen, fietsen, wandelen). Bij St. Valery-sur-Somme zien we crossfietsers uit de bossen komen. Een stukje verder staan mannen in wetsuits, die daadwerkelijk nat zijn. En in Berck komen hardlopers uit de duinen die via de camperplaats verder door de duinen naar de finish  lopen. En terwijl we vanuit de luie stoel het hardlopen zitten te aanschouwen, komt er een leuke, hardlopende mijnheer voorbij. "C'est belle, la vie!" zegt hij. Zo is het maar net, althans voor velen!

  

Tussen al dat sportieve geweld door, is aan het strand een oefening aan de gang van de reddingsbrigade. Een helicopter pikt 2 à 3 mannen op uit de duinen, dumpt ze in zee, waarna de drenkelingen door een rubber reddingsbootje uit het water worden gevist (zie foto's onder). Tsjonge, we maken wat mee soms.

  

 

Na 3 weken prima internetverbinding te hebben gehad d.m.v. Orange Go Europe, krijgen we vanavond geen internetverbinding. Ook niet met de Europasimkaart. We vangen op de telefoon het wifi-signaal van de nabij gelegen camping, maar niet op de laptop. We snappen er niets van.

Zondag: 21 graden en zon. We plakken er nog een dag aan vast. Een luie dag, die we op een wandeling na, zittend en lezend doorbrengen.

  

het is leuk wandelen door het Ber(c)kenbos en door de duinen

 

Maandag 21 september: traject Berck-sur-Mer -> New Fun (406 km.)

De 3 weken zijn om. Waren we voor vertrek bang dat Normandië en Bretagne een verkeerde keuze zou zijn wat het weer betreft, nu kunnen we terug kijken op een prima vakantie met veel zonnige, af en toe zelfs zeer warme dagen. Regen hebben we ook gehad maar overwegend 's avonds en 's nachts.

Onderweg naar huis zien we opvallend veel grote campers (sommige met aanhangers) zuidwaarts gaan. Wij wachten nog even. Eerst maar eens flink aan de was.

De MD staat weer op stal.

 

Epiloog

In de 3 weken dat we weg zijn geweest hebben we 2531 km. gereden. Voor ons doen vrij veel in zo'n korte tijd.

Waar we reuze blij om zijn, is dat de MD weer zo goed als vanouds rijdt. We hebben hellingen gehad met stijgingspercentages van 11%, waartegen hij moeiteloos omhoog kwam. In een afdaling van 13% kwamen we zonder piepende remmen beneden. Verder is het olieverbruik minimaal en hebben we geen last gehad van een te warm wordende motor en banden. Eindelijk was het weer zeer ontspannen rijden.

De kilometerteller staat op 602604. Er kan nog wel een tonnetje (of twee?) bij.