Woensdag 7 juni: traject Wintrich -> Ligny-en-Barrois (262 km.)

Gisteravond hebben we de knoop dus doorgehakt: we gaan naar Frankrijk! Het was leuk en zeer relaxt aan de Moezel maar we hebben het wel gezien. Bovendien is het fris, er staat een stevige wind en er valt af en toe een buitje, wat dat betreft een mooie dag om te rijden.

In Wasserbillig (Luxemburg) gooien we de dieseltank nog even vol (0,95/liter) en karren verder naar Ligny-en-Barrois (Lotharingen). Nu levert men nogal eens commentaar op de Belgische wegen, maar de conditie van de Franse wegen laat soms ook te wensen over. De N4 richting Bar-le-Duc is één lange lappendeken en het geschud en gebonk is niet gering. Op een gegeven moment vliegt de koelkastdeur open en ligt de halve inhoud er buiten. Ook een beetje eigen schuld want dan hadden we het vergrendelingsknopje maar in moeten drukken voordat we gingen rijden.

De gratis cp ligt aan een klein haventje en aan het Canal de la Marne aux Rhin. De plaatsen zijn wat krap bemeten. Met de Magirus hadden we hier moeilijk kunnen staan. Zo kan een kleinere camper ook zijn voordelen hebben.

uitzicht op het Canal de la Marne aux Rhin

We maken kennis met Nini en Rinus, een Nederlands echtpaar dat met hun hond Skippy op de Thaleia*) een Groninger Bol (een soort aak) woont. Na 17 jaar verbouw van het schip zijn ze er nu voor het 2e jaar mee op reis. Vol trots leiden ze ons rond op hun boot die werkelijk van alle gemakken is voorzien. Het is ontzettend leuk zoals dit gepensioneerde stel in het leven staat.

*) Thaleia was een van de negen muzen. Ze werd bovendien gezien als de leidster. Haar naam beduidt "de bloeiende feestvreugde". Zij is de muze van de komedie

  

Nini en Rinus                                                                                                       de Thaleia

Donderdag is een mooie dag die we luierend doorbrengen. We maken een rondje door het dorp, waar we echter snel mee klaar zijn want echt bijzonder is het niet. Wel leg ik nog een bezoekje aan de kapper af want ziek of niet, we blijven ijdel. 

we staan naast een boom met zeer aparte bloemen, alleen weten we niet wat voor een boom het is. Zoeken we nog op...

Eenmaal thuis via wat gegoogel ontdekt dat het de Liriodendron Tulipifera oftewel de Amerikaanse Tulpenboom is, een snelgroeiende boom met zeer rechte stam. 

 

Vrijdag 9 juni: traject Ligny-en-Barrois -> La Chapelle Saint Mesmin (305 km.)

Tegen de verwachting in, regent het voor de middag. Rond het middaguur is het weer droog en breekt de zon steeds meer door. Het wordt toch nog 25 graden. Nadat we afscheid hebben genomen van Nini en Rinus, rijden we via Troyes en Sens over de D660 naar de Loire.

Ons uiteindelijke doel is om ergens aan de zuidkant van Bretagne uit te komen en dat willen we in een paar etappes doen. Voor vandaag hadden we eigenlijk een ander doel voor ogen dan La Chapelle Saint Mesmin, waar we nu zijn. Onderweg heb ik deze plek - een kilometer of zes ten zuiden van Orléans aan de Loire - gevonden en hebben we ons plan gewijzigd omdat daar wifi is. We moeten nl. onze mail checken en even wat regelen.

cp La Chapelle Saint Mesmin (5 euro, inclusief stroom en wifi)

Aan de inrichting van de cp te zien, is het waarschijnlijk een voormalige camping. Op het terrein is een sanitairblok dat buiten werking is en er verwaarloosd bij staat. Vanwege de vele bomen zijn er slechts een 5-tal plaatsen waar TV-ontvangst mogelijk is. Wij hebben de mazzel dat we nog net zo'n plaats weten te bemachtigen. Tussen de bomen door kun je de Loire zien. Om er te komen moet je echter via de smalle toegangsweg omlopen aangezien het hele terrein omheind is en de poort op slot zit.

Eigenlijk zouden we vandaag (d.w.z. zaterdag 10 juni) verder westwaarts gaan maar het is prettig toeven in deze rustige, bosrijke omgeving. We maken een wandeling door het oude gedeelte van La Chapelle, drinken wat op een terras aan het kerkpleintje, kopen stokbrood en verse croissants bij de bakker en lopen via een wandelpad langs de Loire terug naar de cp. Het is inmiddels 28 graden en de rest van de middag brengen we lezend en doezelend door.

  

Café-Brasserie de la Place                                                                                                        De kerktoren gezien vanaf het kerkplein

En omdat we voor ons gevoel op vakantie zijn en niet op reis, sluiten we de dag af met het eten van gemengde salade en een pizza in een eenvoudige pizzeria. Nou ja, vanwege de warmte niet in de pizzeria maar buiten op het terras(je). Morgen verder.

Niet dus. We plakken er de zondag ook nog aan vast. Met een temperatuur van 31 graden hebben we geen zin om te gaan rijden. Morgen weer een dag!

 

Maandag 12 juni: traject La Chapelle Saint Mesmin -> Vouvray (102 km.)

Het is lekker afgekoeld vannacht en de dag begint fris met lichte bewolking maar zodra rond 10.00 uur de zon doorbreekt, stijgt de temperatuur snel en loopt uiteindelijk op naar 26 graden. Als we bij de Intermarché in La Chapelle boodschappen hebben gedaan en diesel hebben getankt, rijden we over de N152 *) verder westwaarts.

*)         sinds de wegnummers zijn gewijzigd enkele jaren geleden zijn veel nationale wegen departementale wegen geworden die voorafgegaan worden door een D i.p.v. een N. Zowel onze MienMien als onze wegenkaart stammen nog uit het N-tijdperk dus als wij het over de N-zoveel hebben, is het in veel gevallen een D-weg.

 

In Beaugency willen we op de cp aldaar een koffiepauze houden, omdat die mooi aan de route ligt. De cp is echter opgeheven dus parkeren we iets verderop langs de kant van de weg. Na de koffie vervolgen we de route langs de Loire en rijden door Blois waar we in een grijs verleden nog ooit met de Chevy aan de kade hebben gestaan.

De volgende stop is Chaumont-sur-Loire (zie foto boven) waar we ook al een paar keer zijn geweest en leuke herinneringen aan bewaren. Zoals veel plaatsen aan de Loire, heeft ook Chaumont een kasteel dat we destijds hebben bezichtigd. Eigenlijk willen we in Chaumont overnachten maar er staan enkele borden waarop duidelijk vermeld staat dat je er tussen 20 en 7 uur niet met de camper mag staan. Dat is nieuw voor ons en we willen geen boete riskeren, dus zakken we verder de Loire af om twintig minuten later te eindigen op de gratis cp in Vouvray, vlakbij Tours. De cp ligt voor een camping, heeft gratis voorzieningen (inclusief toiletten) en er is een picknick-gedeelte. Er staat een Engelse en een Franse camper als wij aankomen, later op de avond komen er nog een Belgische en twee Spaanse campers bij. We verkeren dus in internationaal gezelschap.

We sluiten deze Memory Lane-dag af met een verbaasde Jan die, zodra we de parking oprijden, zegt: “Hé, hier heb ik overnacht toen ik Gon en jou in Bordeaux op ging halen na jullie fietstocht!” Typisch Jan: wanneer we bespreken waar we naartoe zullen gaan en ik een bekende plek voorstel, weet hij het vaak niet meer en herkent hij de plek meestal pas als we er zijn. Hij lijdt echt niet aan dementie, haha.

Zitten we buiten, komen er een paar whatsapp’jes binnen. Verdraaid, hebben we hier spontaan internetverbinding? En jawel, prima verbinding totdat ik eruit wordt gegooid met de mededeling dat “uw 10 minuten gratis internet per dag zijn verstreken. U kunt een voucher kopen etc….” Dat doen we dus niet, maar proberen nog eens met het Spaanse simkaartje verbinding te maken. En verdraaid, het werkt! Zouden het telefoontje en de boze mailtjes dan toch hebben geholpen?

 

gratis cp in Vouvray

 

Dinsdag 13 juni: traject Vouvray -> Notre Dame de Monts (278 km.)

De koperen ploert laat het een beetje afweten. Niet dat we dat erg vinden, want 26 graden is voor ons warm genoeg. Enfin, vandaag voert de Memory Lane-toer ons naar de Vendée en wel naar Notre Dame de Monts, weer zo’n plek waar we vaker zijn geweest. Niet zo spannend wellicht, maar we zijn dan ook puur voor de ontspanning op pad.

De cp staat aardig vol, wederom met opvallend veel Fransen. Verder staan er 2 Duitsers, 1 Engelsman en wij als enige Nederlanders. Het leuke van deze plek vinden wij dat hij aan de bosrand en duinen grenst en zo’n 200 meter van het strand ligt. Overdag kun je hier gratis staan, maar van 20.00-08.00 uur moet je betalen via een automaat. Waarschijnlijk is dat de reden waarom aan het eind van de dag veel campers vertrekken. We vragen ons wel af waarnaartoe?

cp Notre Dame de Monts (7 euro per nacht)

 

Notre Dame de Monts heeft wel iets Les Landes-achtigs: afgezien van de naaldbomen, duinen, strand en fietsroutes, is het een echt stranddorp met veel vakantiewoningen waarvan de meeste potdicht zitten buiten het vakantieseizoen. Er zijn diverse restaurantjes, bakkers, een slager en sinds kort een grote U-Express supermarkt aan de rand van het plaatsje. Kortom, alle ingrediënten voor een aangenaam verblijf zijn aanwezig. We blijven hier t/m het weekend o.a. vanwege het fantastische weer maar eveneens omdat de Fransen er een handje van hebben om het weekend eropuit te trekken en het dan extra druk is.

  

  

 Je kunt het zo gek niet bedenken, of de visboer heeft het. 

En wat boffen we met het weer tot nu toe. In de nacht van dinsdag op woensdag heeft het flink geregend en geonweerd, maar verder is het de hele week schitterend weer geweest met veel zon en temperaturen van 25 tot maar liefst 34 graden op zondag, iets te veel van het goede voor ons.

Voordat we naar Frankrijk gingen, hadden we op Metéo France de 14-daagse weersverwachting bekeken en die zag er erg goed uit. Hoewel we zulke lange-termijn-voorspellingen meestal met een korreltje zout nemen, zijn deze keer de verwachtingen uitgekomen.

Over zout gesproken: Frankrijk kent twee streken waar zeezout wordt gewonnen, t.w. de Camargue en hier in de Atlantique (voornamelijk Ile de Noirmoutier en Guérande). Vandaar dat overal zakjes of potjes zout in souvenirverpakkingen in de schappen staan.

   

 

Maandag 19 juni: traject Notre Dame de Monts -> St. Jean de Monts (17 km.)

Het is nog geen 10 km. naar St. Jean de Monts, maar wij presteren het om minstens 7 km. om te rijden omdat we de Lidl niet kunnen vinden. Nadat we die eindelijk hebben gevonden en de nodige boodschappen hebben gedaan, rijden we naar Aire des Pimprenelles. Het is de duurste cp die we tot nu toe hebben gehad,  maar op deze snoeihete dag met 33 graden,  kijken we niet op een euro meer of minder om op een schaduwrijke plek te staan. Als we aankomen kunnen we nog uit een aantal vrije plaatsen kiezen, maar aan het eind van de dag loopt het vol en staan er ruim 30 campers. Op ons, een Belg en een Engelsman na, allemaal Fransen .

Aire des Pimprenelles (€ 10,66 incl. toeristenbelasting, service en stroom)

Vergeleken met Notre Dame de Monts heeft St. Jean de Monts meer allure en is het een stuk groter en toeristischer, maar wel op een vriendelijke manier. In het hoogseizoen kun je hier echter beter niet zijn, lijkt ons.

  

In de duinen zien we Valeriaan (linker foto) en Russische Salie (ook wel reuzenlavendel of blauwspiraea genaamd) een mooie blauw bloeiende plant (foto rechts). 

Vanmiddag maken we een wandeling over de boulevard in de brandende zon. Het is erg druk op het strand en veel mensen zwemmen in zee. Té druk naar onze zin. We drinken wat op een terras en lopen via de drukke winkelstraat terug naar de camper. Net als wij, heeft Luna het erg zwaar met deze hitte. Ze wil elke winkel in. Nee, niet om te winkelen, maar om verkoeling te zoeken.

  

Het vrouwenbeeld heeft wat vreemde proporties

Ook in Frankrijk zijn de insectenkasten in opkomst. We hebben ze al op diverse plaatsen gezien en nu dus ook in St. Jean de Monts. De kasten worden ook wel insectenhotels genoemd en net als bij mensenhotels, is het ene hotel luxer dan het andere.

  

 

Inmiddels zijn we een paar dagen verder.  Onze dagen verlopen nagenoeg hetzelfde: na het ontbijt en de koffie, maken we een wandeling, pikken een terrasje, doen boodschappen, lezen en/of puzzelen bij de camper en rond een uur of 4 ’s middags gaan we ongeveer een uurtje naar het strand. Na het avondeten zitten we buiten tot het donker wordt en kijken wat naar de TV. Van 30+ is de temperatuur in de loop van de week gezakt tot een aangename 25 graden tijdens het weekend. Met de wind uit zee en af en toe een wolkje is het goed uit te houden. Ook in de camper is het ’s nachts niet meer zo heet. Op de camperplaats is het dagelijks een komen en gaan van campers en wij zijn nog steeds de enige Nederlanders tussen alle Fransen, die overigens opvallend aardig zijn. De Fransen eten uitvoerig tussen de middag en drinken daar graag een glaasje bij. Regelmatig horen we kurken ploppen. De glasbakken zijn zo vol dat er een hele verzameling flessen op de grond staat.

 

Er wordt aardig gepimpeld op de cp

 

En dan wordt op 22 juni terwijl ik hier bezig ben, de internetverbinding plotsklaps verbroken. Het tegoed zou op zijn. E-mails sturen lukt dus ook niet meer en we hebben geen zin om opnieuw met Orange.es telefonisch contact op te nemen. We gaan er thuis wel achteraan en werken dit verslag verder bij wanneer we ergens staan met wifi of wanneer we thuis zijn.

 

Maandag 26 juni: traject St. Jean de Monts -> St. Jean sur Mayenne (251 km.)

Zijn we eindelijk een keer op tijd om te vertrekken, kunnen we de cp niet af. De betaalautomaat weigert onze creditcard en bankpassen. Na diverse pogingen en bemoeienissen van Fransen die te hulp schieten, bellen we uiteindelijk het nummer dat op de betaalzuil staat. Na een kwartier komt er iemand en ook hij krijgt het niet voor elkaar. Het slot van het liedje is dat we contant moeten afrekenen, zodat we ruim een uur later dan de bedoeling is eindelijk weg kunnen.

 

De Vendée vinden we landschappelijk gezien niet echt boeiend. Via een vrij saaie route langs kurkdroge en dorre weilanden met veel witte koeien (zie foto’s boven) rijden we verder landinwaarts door het Pays de la Loire. Bij Nantes wil MienMien ons over de oostelijke peripherique richting Poitiers sturen.Volgens ons is de westelijke rondweg richting Rennes korter, dus nemen we die. Kennelijk ziet MienMien dat ook in, want deze keer herstelt ze zich snel, hoewel ze eerst wel probeert ons een U-bocht te laten nemen  Op een aire houden we een lunchstop en tuffen en puffen - de temperatuur is namelijk opgelopen tot 31 graden - vervolgens verder. Meer landinwaarts is het landschap minder saai en licht glooiend. Ook de dorpjes waar we doorheen rijden zijn leuk, leuker dan de kustplaatsjes die we de afgelopen weken hebben gezien.

Vanwege het gedoe met de betaalautomaat vanmorgen in die andere St. Jean, de drukte rondom Nantes en een deviation bij Chateaubriant waardoor we bijna 30 km. om hebben moeten rijden, arriveren we pas om 17.00 uur in St. Jean sur Mayenne.

De camperplaats ligt aan de rivier de Mayenne en is bijzonder luxe en erg schoon. Eigenlijk heeft het meer het karakter van een camping dan van een doorsnee camperplek. De plekken zijn zeer ruim, er is warm en koud stromend water, douches, toiletten, wasbakken en elektriciteit. En dat alles voor 9 euro. Van de ca. 25 campers die er staan, zijn er deze keer 3 Nederlandse.

  

cp St. Jean sur Mayenne (9 euro) aan de rivier - hoe kan het ook anders - de Mayenne

 

Vlakbij de camperplaats, aan het begin van het dorp, staat Chapelle St. Trèche, een mooi kapelletje daterend uit de 12e eeuw.

Dinsdag is het hoofdzakelijk bewolkt en 24 graden. Af en toe valt er een spatje regen, maar dat mag geen naam hebben. Mooi weer voor een wandeling. Volgens de beschrijving zou het kapelletje een indrukwekkend interieur hebben. Helaas kunnen we onze culturele behoefte niet bevredigen, want het kapelletje is gesloten.We lopen verder het dorp in, waar geen reet te beleven valt. Uiteraard is er een bakker, alsmede een bar-tabac (ook gesloten), een kerk en de mairie. Voordat we het weten, zijn we het dorp uit en komen op een bospad. Na ongeveer 2 km. komen we bij een enorm landgoed compleet met zwembad, bijgebouwen en prachtige tuinen die duidelijk door een tuinman worden onderhouden. Het geheel is afgesloten met een geautomatiseerde slagboom. Daar trekken we ons niets van aan en duiken eronder door en vervolgen het bospad tot we na zo’n 1,5 km. bij een huis met allerlei schuren en stallen komen. Een jongen komt naar buiten en zegt dat het privé is en dat we niet verder kunnen/mogen. Er zit dus niets anders op dan rechtsomkeer te maken en over hetzelfde bospad terug te lopen naar het dorp, waar we de vrouw tegenkomen die ’s avonds het geld op de cp ophaalt. Zij vertelt ons dat het landgoed aan een graaf  toebehoort. “Tres riche!”, voegt ze er geheel overbodig aan toe. Jammer dat we geen fototoestel mee hebben genomen.

 

Woensdag 28 juni: traject St. Jean sur Mayenne -> Montville (253 km.)

Vannacht en vanmorgen heeft het stevig geregend. Het is slechts 17 graden, brrr… Hoewel we niet mogen klagen, zeker niet over het weer, doen we het wel. Tussen de buien door halen we bij de bakker vers stokbrood en Chaussons aux Pommes (in gewoon Nederlands “appelflappen”) en verlaten na het ontbijt de Mayenne-streek. We gaan naar Normandië. Hoe noordelijker we komen, hoe minder het regent; af en toe komt zelfs de zon achter de wolken tevoorschijn maar niet fanatiek.

Wanneer we in Montville (Normandië) aankomen, vinden we een van de beste plekjes aan de rand van de cp met mooi luifeluitzicht op het recreatiepark en meer(tje). Het is alleen jammer dat vandaag voor het eerst in ruim 5 weken de luifel overbodig is. Nadat we een uurtje buiten hebben gezeten, begint het opnieuw te regenen en kunnen de stoeltjes definitief naar binnen.

 De cp is gratis maar voor 100 liter water moet je wel 6 euro betalen (met jetons). Vanmorgen hebben we alles nog gevuld en geleegd, dus wij kunnen er wel weer een poosje tegen. De voornaamste reden waarom we hiernaartoe zijn gegaan is de goede (en gratis) wifi. Na een week van onthouding, willen we wel weer eens onze e-mail checken en nog wat zaken.

  

cp Montville (gratis) en ons luifeluitzicht

 

Donderdag 29 juni: traject Montville -> St. Valery-en-Caux (63 km.)

Het is ongeveer een uurtje rijden van Montville naar St. Valery-en-Caux (Picardie), een van onze favoriete plaatsjes waar we 25 jaar geleden voor het eerst zijn geweest en daarna nog vele malen zijn teruggekeerd. Ondanks de smalle vakken is het een populaire camperplaats. Wil je hier een plekje bemachtigen, moet je er wel vroeg bij zijn. Daar hebben we natuurlijk rekening mee gehouden en we vinden een plekje met zicht op de krijtrotsen, zee, vuurtoren en havenmond.

 

cp St. Valery-en-Caux (6 euro/24 uur)                                                                  de jachthaven

Er staat vandaag een frisse westenwind en het is bewolkt. Na een rondje langs de haven, lopen we het stadje in om koffie te drinken bij het PMU-café, zo’n beetje onze stamkroeg alhier. Als ’s middags de zon af en toe doorbreekt, kunnen we nog een poosje buiten zitten. ’s Avonds rond een uur of 8 begint het te stortregenen. Anderhalf uur later is het weer droog en hult de avondzon de krijtrotsen in een prachtige rode gloed.

The Golden Cliffs of St. Valery (op de foto zijn ze goudgeel, maar in het echt waren ze rood)

Vrijdag staat er minder wind en de zon laat zich vaker zien. Van mei tot september is het op zondag markt, maar de echte weekmarkt is op vrijdag op Place du Marché, het bruisend hart van het stadje. Jan koopt weer een paar schoenen (deze keer was het echt nodig). Verder kopen we nog een gegrilde kip en een paar meloenen, waarna we het stadsbezoek afsluiten met een kop koffie bij het PMU-café. Het is altijd een gezellige drukte tijdens de marktdag. Behalve restaurantjes, winkeltjes, visboer, groenteboer, slager traîteurs, zijn er minstens 4 bakkers. Bij de bakker naast het PMU-café staan de mensen zelfs tot op de stoep in de rij. Die moet wel bijzonder goed zijn.  

Over St.Valery-en-Caux valt meer te vertellen maar dat hebben we al gedaan in het verslag Frankrijk 2015 d.d. 17-9-2015. Indien geïnteresseerd, zie aldaar.

  

rij bij de bakker naast het PMU-cafe                                            etalage traiteur                                                  visstalletjes aan de kade

Terug bij de camper zetten we de stoeltjes buiten om naar de bootjes te kijken. De haven van St. Valery is namelijk een getijhaven. Rond 15.00 uur is het hoog tij, maar vandaag varen er slechts een paar boten de haven uit of binnen. Zodra de vissersbootjes terugkeren, wordt de vangst in visstalletjes langs de kade te koop aangeboden (foto rechts boven). Eén had zelfs kleine haaitjes in de aanbieding.

  

uitvarend vissersbootje                                                 idem zeilschip                                                              binnenvarend Nederlandse zeilschip

Rond 17.00 uur horen we een Magirus Deutz. We veren op uit onze stoel om te kijken. Onze Nederlandse buren die ook al tientallen jaren camperen, menen hem te herkennen. Wij ook. Als we ernaartoe willen lopen, is hij echter al omgedraaid en rijdt weg. Ja, als je hier zo laat aankomt, kun je het wel schudden.

Wanneer we zaterdag rond het middaguur terugkomen van ons dagelijks kopje koffie bij de PMU, is de Magirus Deutz er ook. Het blijken Klaas en Ciska te zijn, eveneens lid van de MD-club “Magirustig”. Vannacht hebben ze overnacht in Veulettes sur Mer, een paar kilometer hiervandaan waar je ook erg leuk kunt staan maar net als wij, zijn ook zij erg gecharmeerd van dit stadje. Eigenlijk zouden we vandaag naar Berck vertrekken. Het is hier echter zo gezellig dat we het vertrek uitgesteld hebben tot maandag. Met Klaas wisselen we boeken uit, waar wij er beduidend beter vanaf komen dan hij. Hij krijgt er 3 en wij 6. Geen slechte ruil voor ons.

De Magirus van Klaas en Ciska

 

Maandag 3 juli: traject St. Valery-en-Caux -> Berck (131 km.)

Niet omdat we het beu zijn in St. Valery,  maar de koude wind begint ons de keel uit te hangen dus vertrekken we en gaan naar Berck. Weer zo’n plaats waar we al vaak zijn geweest en eerder over hebben geschreven. Om niet in herhaling te vervallen zie evt. Frankrijk 2013 d.d. 15 september of Frankrijk 2015 d.d. 19 september. Er is altijd wel wat met de betaalautomaat daar. Soms werkt hij niet en heb je de mazzel dat je gratis kunt staan. Vandaag kun je niet met creditcard of bankpas betalen, ook niet met papier geld, alleen met munten (10 euro). Omdat we niet zoveel muntgeld hebben en niemand kan wisselen, rijden we naar de Aldi om daar geld te wisselen. Een dik half uur later kunnen we eindelijk de camperplaats oprijden. We lopen een stukje door de duinen en langs het strand in de hoop de zeehonden te zien, maar het is hoog water dus geen (zee-)hond te zien.

  

cp Berck (10 euro)                                                                                              en het strand 

 

Dinsdag 4 juli: traject Berck -> Boulogne sur Mer (47 km.)

De wind is praktisch gaan liggen. Rond het middaguur is de temperatuur al 21 graden, een heel verschil met de afgelopen dagen waarop het hooguit 19 graden werd. Aanvankelijk waren we van plan om vandaag naar huis te gaan, maar we besluiten om weer eens een kijkje te gaan nemen in Boulogne-sur-Mer. De D940 van Berck naar Boulogne vinden wij een mooie route door een heuvellandschap en langs bossen en duinen. We doorkruisen leuke plaatsjes zoals Le Touquet, Etaples, Stella Plage, Merlimont, Hardelot etc. waar overal camperplekken zijn.Vandaar dat het op de weg zo druk is met campers. De laatste dagen valt het enorme aantal campers sowieso op. We zien aanzienlijk meer Nederlanders, Duitsers en Belgen. Het vakantieseizoen begint duidelijk op gang te komen. Voor ons is dat de voornaamste reden om langzaamaan op huis aan te koersen, want het wordt een beetje te druk naar onze zin.

In Boulogne (een mooie, ommuurde oude stad) stonden we altijd bij Nausicaa (een zeecentrum, meer dan zo maar een aquarium) aan de haven, waarvandaan je de ferryboten naar Dover kon zien vertrekken of aankomen. Kennelijk is die ferrydienst uit de vaart genomen want we hebben deze keer geen enkele ferry gezien. Tegenwoordig kun je niet meer direct aan de haven staan, vandaar dat we nu voor het eerst (toch nog iets nieuws, haha…) op Parking Moulin Wibert staan. Weliswaar zo’n 2 km. van het centrum maar de ligging op de kliffen is schitterend. Als Jan niet al een week strompelt vanwege de rugpijn en mijn conditie als vanouds zou zijn, zouden we naar het centrum gaan lopen, maar dat is nu iets te veel van het goede. Vandaar dat we meer dan voorheen in de buurt van de camper blijven hangen.

 

cp Moulin Wibert (7 euro)                                                                                     zicht op Boulogne

 

Aan de andere kant van de weg is

a) een monument dat in 2004 is opgericht om te herdenken dat het toen 200 jaar geleden was dat Napoleon daar ergens zijn troepen heeft verzameld om Engeland te veroveren. Dat is hem niet gelukt.

 

*) Even wat historie. Napoleon I werd op 2 december 1804 ingehuldigd als Keizer van de Franse Republiek. Hij droeg tijdens deze plechtigheid een met diamanten versierde keten van het Legioen van Eer, de hoogste Franse ridderorde. Als Keizer was Napoleon de grootmeester van het Legioen van Eer. Ook in zijn gevolg waren op de dag van de kroning overal de rode linten, de sterren en de geborduurde zilveren chatons te zien. De zware gouden keten die de keizer bij zijn kroning heeft gedragen was het werk van de juwelier Martin-Guillaume Biennais.

b)en iets van een geheel andere orde, nl. een Friterie waar we ons vanavond eens op een ongezonde maaltijd trakteren: een grote hamburger met frites.

 

Voordat de Friterie om 19.00 uur haar klep opent, moet er eerst gepoetst worden

 

En dan sluiten we de dag af met een mooie zonsondergang die we vanuit de camperdeur op de gevoelige plaats vastleggen. Per slot van rekening hoort een zonsondergang bij het ultieme vakantiegevoel. 

Het heet hier niet voor niets de Côte Opale. De naam Opaalkust werd in 1911 voor het eerst gebruikt door de schilder Edouard Lévêque. Citaat: "Is er iets in de natuur dat deze verscheidenheid van veranderende kleuren bezit? Ja, dat is opaal, de waardevolle edelsteen die keer op keer die serie uitbarstingen van rood en groen veroorzaakt".

.

Woensdag 5 juli: traject Boulogne-sur-Mer -> Gravelines (75 km.)

En we gaan nog niet naar huis...

Om 12.30 uur - het is 21 graden - zitten we in de zon te lezen. Zegt Jan opeens: "ik heb wel zin om een stukje te gaan rijden?" Nou, dat kan. We bergen de stoeltjes op en starten de motor. Om het vakantiegevoel nog even vast te houden, nemen we de kustweg Boulogne-Calais (D940). Een prachtige route door een prachtig kustgebied met mooie plaatsjes als Wimereux, uiteraard Cap-Griz Nez en Blanc Nez. Halverwege deze 2 "neuzen" ligt Wissant, met ook een mooie camperplek. Daar pauzeren we even en rijden vervolgens door naar Calais.

De voormalige Jungle van Calais, het enorme vluchtelingenkamp dat ontruimd is, is omheind door een dubbele rij hekken met grote rollen prikkeldraad erop (foto onder). Als wij er langs rijden, zijn graafmachines bezig op het uitgestrekte kale terrein, dat er voor de rest verlaten bij ligt.

Via smalle weggetjes rijden we naar Oye Plage, vinden de cp daar niks, dus dan maar naar het 7 km. verderop gelegen Gravelines (voor de grap spreken we dit altijd op zijn Engels uit). Het is 15.30 uur (en 25 graden) als we daar aankomen. Over 75 km. hebben we ruim 3 uur gedaan, maar de rit was meer dan de moeite waard.

cp Gravelines (7 euro)

 

Donderdag 6 juli: traject Gravelines -> New Fun (298 km.)

Voor de laatste keer tijdens deze reis zegt MienMien: "bestemming bereikt aan uw rechterhand".

Na ruim 6 weken zijn we weer thuis. Het is niet bepaald een ontdekkingsreis geweest want van de in totaal 14 plaatsen waar we zijn geweest, hebben we er slechts 4 nooit eerder bezocht. Desondanks hebben we genoten en het erg fijn gehad. Ons hoofd is weer leeg en daar ging het vooral om.

Als het met de gezondheid gaat, zoals het gaat, zal dit niet ons laatste camperreisje zijn. Voordat er echter nieuwe plannen worden gemaakt, moeten we eerst de zomer nog door met wat arts- en ziekenhuisbezoekjes.

Tot later !?