Vrijdag 9 augustus 

Frans (een oude vriend des huizes) en ik gaan een weekendje naar Zagreb. Aanleiding is de geboorte van Ella en Erik, de tweeling van John en Irena. Het is een verlate kraamvisite, maar daarnaast gaan we er ook een gezellig weekendje van maken.  

Als Frans mij om 8.00 uur met zijn Jaguar komt ophalen, zien we de nieuwsgierige blikken van enkele dorpsbewoners op ons gericht. "Nou Frans," grap ik. "Het duurt niet lang of het verhaal doet de dorpsronde dat ik  een affaire heb met de een of andere rijke stinkerd en dat daarom ons huis te koop staat." 

Het ritje naar Schiphol verloopt vlekkeloos. Het is wel een ervaring om in zo'n sjieke auto te zitten, heel wat anders dan onze oude Ford Focus. Nadat we de auto op het langparkeerterrein hebben gestald, checken we in en gaan in afwachting van de vlucht met Croatia Airlines bij Starbucks koffie drinken.

Volgens planning vertrekt het vliegtuig om 11.20 uur, om eveneens volgens planning om 13.15 in Zagreb te landen. Tijdens de vlucht krijgen we een typisch Kroatisch broodje met een soort pesto en een drankje. "Mmm, lekker dit voorgerechtje," zegt Frans. Dat het tevens het hoofdgerecht was, viel hem een beetje tegen. 

John haalt ons op van het vliegveld. Het is 32 graden, een heel verschil met thuis. Eerst checken we Frans in, in het hotel waar hij het weekend zal slapen (hij wilde per se niet het 2-persoonsbed van John en Irena met mij delen, waarom snap ik echt niet.  Enfin, een tweede kans krijgt hij nooit meer ) Vervolgens rijden we naar het appartement van John, waar Irena ons opwacht met twee huilende baby's en een lekkere lunch.  

Ella en Erik zijn weer stil.

Inmiddels is het al een uur of 4, te laat om nog ergens naartoe te gaan. Daarom maken we een wandeling met de tweeling rondom Jarun, een groot sport- en recreatiegebied gelegen aan een voormalige tak van de rivier de Sava, dat praktisch bij hen om de hoek ligt. Op deze warme dag zijn de stranden vol en dobberen mensen in het water. Niet voor niets heet Jarun  ook wel 'Zagreb aan zee'. Met de camper kun je daar trouwens prima overnachten. Er is een gratis parkeerterrein met slagboom die geopend wordt door vriendelijk personeel.  

Rondom het meer Jarun is nog ongerepte natuur te vinden waar honderden soorten vogels hun thuisbasis zouden hebben. We hebben alleen maar enorme kraaien gezien. Opeens wordt de lucht donker en begint het hard te waaien. We besluiten om te draaien en strijken nog even neer op een terrasje voor een verkwikkend pilsje.  Daarna snel naar huis, want de eerste druppels beginnen te vallen.

Ome Frans aan de wandel                                                                           Daarna een lekker pilsje

In de tijd dat wij het huis uit waren, heeft Irena zich op het avondeten gestort. Ze heeft een zeer bewerkelijk typisch Kroatisch stoofgerecht gemaakt, Pasticada.  Om je vingers bij af te likken, het was zalig. Daarna tot in de vroege uurtjes op het balkon zitten natafelen. Nou, natafelen? 

Zaterdag 10 augustus 

Het regent flink de hele morgen, maar rond het middaguur is het droog. De temperatuur is gedaald naar een graad of 24, aangenaam weer om de stad in te gaan. Omdat we niet met zijn allen in de auto passen, nemen Irena en ik een taxi naar het centrum.  

We beginnen in het hart van de stad op het Trg bana Josipa Jelacica (foto's boven). Zagreb dankt zijn naam aan de bron op het plein. Volgens de legende kwam veldheer Jelacic op een zonnige dag dorstig en vermoeid terug van een veldtocht en vroeg het eenvoudige meisje Manda of ze voor hem water uit de bron wilde scheppen (zagrabiti). 

Via de bloemenmarkt en de Markov trg,  (foto's boven) een plein waaraan een mooi kerkje staat,  lopen we naar een Kroatisch restaurantje in een achterafstraatje om de lunch te gebruiken. Handig als je iemand bij je hebt die de weg kent en weet waar het eten goed is

Het restaurantje en de wijnkaart. Vreemde naam, maar het was beslist geen k*twijn

 Na de lunch bezoeken we het Museum of Broken Relationships, een klein museum waar voorwerpen achtergelaten zijn door mensen van wie de relatie ongelukkig is geëindigd.  

Deze vrouw alleen is een leuke illustratie van wat het museum behelst. Zou hij nog komen of zal ik mijn horloge hier achterlaten, lijkt ze zich af te vragen.

Onderweg naar het museum veel folklore. Kroaten zijn erg trots op hun land en cultuur, zo te zien.  We vervolgen de stadswandeling en lopen door de Kamenita vrata, de zgn. Stenen Poort (foto onder). In de middeleeuwen  werden de burgers bij het invallen van de duisternis d.m.v. klokkengelui opgeroepen terug te keren naar de veiligheid van de stadsmuren omdat deze gesloten werden.

Vervolgens  lopen we door naar Strossmartre, het zgn. Montmartre van Zagreb,  en dalen via een lange trap af naar de benedenstad. In de binnenstad drinken we nog wat op een terras, waarna we naar huis gaan. De tweeling is moe, wij ook!

Zondag 11 augustus 

Vandaag gaan John, Frans en ik met zijn drietjes op pad. Irena blijft thuis bij de tweeling, die last heeft van de warmte. Het is weer ruim 30 graden. 

Eerst gaan we naar de Dolac-markt, een grote overdekte markthal met daarnaast een grote onoverdekte markt. Hier bieden marktlui dagelijks verse vis, vlees, groenten en fruit aan. De markt staat ook bekend als "de buik van Zagreb", waar fijnproevers seizoensgebonden producten uit alle regio's van Kroatië kunnen vinden. 

Vanaf de markt kun je goed de toren zien van de neogotische kathedraal , ons volgende bezoek.

Om de kathedraal is nog een deel van de oude stadsmuur te zien, daterend uit de renaissance. Na een rondje om de kathedraal (zonder fiets ), bezichtigen we de binnenkant. Als we weer buiten komen, is er juist een wisseling van de wacht. Ze doen er wel veel aan in Zagreb om de toeristen te vermaken. 

Eerst zwaard omhoog en hoofd geheven, dan het hoofd buigen, enz. Zo ging de procedure nog even door.

Intussen zijn we wel aan wat te drinken toe, dus zoeken we een leuk terras. Genietend van de ijskoffie bekijken we de mensen die langslopen. We komen tot de conclusie dat we maar weinig mooie mensen zien, maar af en toe zitten er een paar uitschieters tussen. Als onze magen beginnen te rammelen, gaan we ergens buiten op een terrasje een hapje eten. Glaasje witte wijn erbij natuurlijk. Dan merken we dat we eigenlijk best moe zijn en geen puf meer hebben om nog meer door de stad te sjouwen. John stelt voor om de auto te nemen naar het op een heuvel buiten het centrum gelegen Mirogoj, de grootste begraafplaats van de stad. Behalve de laatste rustplaats van vele prominenten, is het ook een mooi park en een openlucht kunstgalerij.  

Mirogoj kerkhof gezien vanaf de buitenkant en een mooi praalgraf in het kerkhof

Het graf van Tuzman dat pal achter de kerk ligt, daarnaast een deel van de lange galerij met graven 

Tot slot misschien aardig om te vermelden dat een van de belangrijkste uitvindingen van de 20e eeuw in Zagreb is gedaan: de vulpen. Eduard Slavoljub Penkala (hij deed zijn naam eer aan) patenteerde in 1906 het eerste vulpotlood ter wereld en in 1907 de allereerste vulpen. De goede man heeft kennelijk meer dan 80 uitvindingen op zijn naam staan, zelfs op het gebied van de luchtvaart. 

Dan is de zondag ook weer bijna voorbij. De avond brengen we al etend en drinkend met elkaar door. Als John Frans naar zijn hotel heeft gebracht, hebben John en ik nog een lang en gezellig broer-zus gesprek met elkaar, waarna ik alleen het grote 2-persoonsbed in duik . 

Maandag 12 augustus 

Het was een kort nachtje want om 6 uur moesten we het bed uit, wilden we om 7.00 uur op het vliegveld zijn. Er staan lange rijen voor de incheckbalies, maar wij checken electronisch in en zijn snel klaar. We nemen afscheid van John en Irena, die ons een zeer genoeglijk weekeinde hebben verschaft. 

De terugreis verloopt al even voorspoedig als de heenreis.  Als Frans mij weer thuis afzet, heeft Jan (de schat) voor heerlijke vers belegde broodjes gezorgd, koffie en thee gezet enz. Dat was leuk thuiskomen.