Zaterdag 21 maart: een nieuwe lente, een nieuw begin....

 

 

Zo kondigt Google de eerste lentedag aan, maar in werkelijkheid ziet het er minder fleurig uit in Spanje. Ook de vooruitzichten voor Frankrijk de komende week zijn niet al te rooskleurig, dus blijven we nog even in deze contreien hangen. Zodra het weer in Frankrijk wat stabieler lijkt te worden, steken we de Pyreneeën over.

Het is al dagen koud en er is veel regen gevallen. Gelukkig hebben we stroom van de wal, dus het elektrisch kacheltje maakt overuren. Inmiddels staan we al 10 dagen op cp EmpordArea in Palamós. Niet dat we het zo boeiend vinden, maar onder de huidige (weers)omstandigheden vinden we het wel prettig staan hier. Winkels op loopafstand, goede douche, enz. Waarschijnlijk is dat voor meer mensen een reden om op deze CP te gaan staan, want op 25 maart zijn alle 45 plaatsen op de cp bezet.

Tussen de buien door maken we een wandeling of doen snel een boodschap. Dan kom je langs tuinen waar planten en struiken bloeien die bij ons pas in juni bloeien of helemaal niet, zoals de Mimosa. De kleuren zouden mooier uit zijn gekomen als de zon had geschenen, maar daar kunnen wij nu eenmaal niets aan doen.

  

V.l.n.r.: Mimosa, Lavatera  en de Spaanse Margriet die natuurlijk niet mag ontbreken.

 

Donderdag 26 maart: traject Palamós -> Sant Feliu de Guíxols (20 km.)

Hoera, het is droog, de zon schijnt en er is bijna geen wolkje aan de lucht te bekennen. We kunnen van de stroom af en op eigen kracht verder. 3 Kwartier later zijn we weer in Sant Feliu des Guixols (en dan hebben we ook nog boodschappen gedaan bij de Mercadona). 

Het staat er nog (of weer) net zo vol als bij ons vertrek 10 dagen geleden, maar we vinden nog een aardige plaats. Waarschijnlijk blijven we hier tot en met het weekend staan.

   

Een Frans gezin met een 15-jarige dochter en een 9-jarige zoon heeft met hun 45-jaar oude VW-busje een jaar rondgereisd door Europa. Nu gaan ze naar huis.

Een Vlaming met een Franse buscamper zegt op een parkeerplaats tussen Tarragona en Barcelona beroofd te zijn. Of wij hem benzinegeld willen geven zodat hij naar Perpignan kan rijden, waar hij al 15 jaar woont. Dat beweert hij althans. We tonen argwaan, maar hebben ook medelijden, want stel dat het waar is? We staan voor een dilemma. Om ons te overtuigen, komt hij even later een kopie van het aangifteformulier van de politie laten zien. Daarop bieden we hem aan met ons mobieltje naar zijn bank te bellen. Daar heeft hij echter het telefoonnummer niet van. Omdat hij wel een laptop heeft, stellen we voor dat hij het nummer opzoekt, waarna hij zich niet meer laat zien. We weten niet wat we ervan moeten denken. Zullen we hem € 10,- geven (genoeg om de grens te halen) of niet? En dan vertrekt de man plotsklaps rond een uur of zes, nadat hij even de stad in is geweest. Het blijft vreemd in onze ogen.

Zaterdag 28 maart hebben we een bezoekje gebracht aan het Historisch Museum dat in het 10e eeuwse Benedictijnerklooster is ondergebracht.  Het viel een beetje tegen. Er was bijvoorbeeld een afdeling die geheel aan gezondheid door de eeuwen heen is gewijd. Je kreeg een beetje het gevoel je in een ziekenhuis te bevinden. Een andere afdeling stond geheel in het teken van de zee en visserij. En er was een tijdelijke schilderijententoonstelling van voor ons onbekende kunstenaars. Vanaf de middeleeuwse toren had je wel een mooi uitzicht over de stad en op zee. Ach, we zijn toch weer even van de straat geweest voor € 2,-.

Sant Feliu van bovenaf gezien

Zo zag Sant Feliu er uit in de 17e eeuw. Tijdens de Spaanse burgeroorlog is in 1938 door een Italiaans bombardement een groot deel van de stad verwoest. Daarbij zijn vele doden en gewonden gevallen. 

   

Gregoriaanse muziekboeken (handschriften)

Het Catalaans is een verhaal apart. Niet dat ons Spaans zo geweldig is, maar van het Catalaans begrijpen we weinig of niets.

Aan de dagen van de week*) is duidelijk de Franse invloed te zien en Si us plau (por favor) en obert tot l'any (abierto todo el año)  zijn nog wel te herleiden tot s'il vous plaît en ouvert tous l'annee. Woorden als bossa voor bolsa  (tasje/zakje), gosso voor perro (hond), nou voor nuevo (nieuw), cap de setmana voor fin de semana (weekeinde), amb voor con (met) enz. zijn echter lastiger te herleiden. Het slaat misschien nergens op, maar je moet je toch ergens mee bezig houden.

*) dilluns/lundi, dimarts/mardi, dimercres/mercredi, divendres/vendredi, dissabte/samedi, diumenges/dimanche. Wat donderdag is, moeten we nog ontdekken

 

    

Het is weer een gezellige drukte op de zondagmarkt. Van de Marokkaanse groenteboer krijg ik een vermaning dat ik niet mag fotograferen. In de overdekte markthal heerlijke vis en schaal- en schelpdieren.

Op de camperplaats is het erg druk. In tegenstelling tot andere jaren, staan er momenteel opvallend veel Duitsers. Op de ruwweg 80 campers (dinsdag rondom 20.00 uur) staan slechts 4 Nederlanders, enkele Engelsen en een aantal Fransen. De Spanjaarden die vrij zijn i.v.m. Semana Santa (de heiligenweek voor Pasen) komen er bekaaid af en moeten zich een plekje zien te veroveren en staan inmiddels al in een rij in het midden opgesteld. 

 

Eigenlijk zouden we vandaag (eindelijk) naar Frankrijk gaan, maar het was zo'n mooie dag, dat we geen zin hadden om te gaan rijden. Mañana! (foto genomen door onze aardige Duitse buurman Hans-Dieter. Ja, er zijn heus ook aardige Duitsers.)

 

Woensdag 1 april: traject Sant Feliu de Guíxols -> Peyriac-de-Mer (196 km.)

Het moet er toch een keer van komen: we verlaten Sant Feliu. Na ruim 5 maanden Spanje, waarin we potverdorie tegen alle voornemens in niet verder zijn gekomen dan Mojácar, gaan we naar Frankrijk.

   

Over de N-II rijden we naar La Joncquera. Bij Figueres steekt er een harde wind op met windvlagen van wel 80 km/uur. Jan heeft grote moeite om de MD recht te houden als we de Pyreneeën naderen waar de sneeuw nog op de toppen ligt.

   

Bij Figueres zien we de Pyreneeën opdoemen

 

Om de steile straat in Le Perthus met vaak dubbel geparkeerde auto's en winkelend publiek dat kris kras over straat loopt, te vermijden, nemen we bij La Joncquera de tolweg om er 13 km. verder bij Le Boulou weer af te gaan. Vanwege de keiharde wind gaan we niet naar Leucate. Daar is met zo veel wind geen lol aan. We kiezen voor Peyriac-de-Mer, waar we 4 uur over doen om er te komen. I.t.t. de naam doet vermoeden, ligt Peyriac-de-Mer niet aan zee maar aan het Étang de Bages et de Sigean. Daar vinden we een aardig plekje, waar we qua wind gunstig staan. Het is wel een verademing om eens met een stuk of 8 campers niet al te dicht op elkaar te staan in het groen en niet tegen al die gigantische witte bakken met aanhangers aan te kijken.

 cp Peyriac-de-Mer (€ 5,- te betalen met creditcard)

 Vandaag eerst een rondje door het dorp gemaakt. Het heeft een sfeervol dorpspleintje met een restaurant en pizzeria, een superette, en natuurlijk een kerk. Na wat door het het dorp te hebben gewandeld, zijn we naar het étang gewandeld.

 

   

Coeur de village                                                                                en in Frankrijk moet er natuurlijk jeu de boules worden gespeeld

 

     

 het dorp heeft leuke, nauwe straatjes 

Het étang ligt tegenover de camperplaats. Je kunt vanaf diverse punten een mooie wandeling om het meer maken. Omdat het te hard waaide, hebben we niet de hele route afgelegd en zijn teruggekeerd naar de camper. Behalve flamingo's waren er ook witte reigers, eenden en meeuwen te zien. En vanwege onze fotografische talenten is de foto niet erg duidelijk, maar het zijn echt flamingo's.

de witte stippen zijn flamingo's (in werkelijkheid zijn ze ook roze)

 

Vrijdag 3 april: traject Peyriac-de-Mer -> St. Pierre la Mer (44 km.)

De harde wind is gaan liggen. Het is zelfs af en toe windstil en dan is het met 19 graden in de zon erg warm. Vandaag hoeven we niet bang te zijn om van de weg te worden geblazen, dus gaan we weer een stukje rijden. Het doel is St. Pierre la Mer, maar we maken een kleine omweg via de Lidl in Gruissan om het e.e.a. in te slaan voor het weekend. Als we in St. Pierre la Mer arriveren, staan er slechts 25 campers. Met het paasweekend voor de deur zal dat in de loop van de dag/avond wel veranderen. Tot nu toe zijn wij de enige Nederlanders tussen de Fransen en Duitsers. Nu gingen we hier o.m. naartoe om gebruik te maken van de wasmachine op de camping municipal. Blijkt de camping gesloten te zijn. Dat wordt dus met de hand wassen, waar ik een bloedhekel aan heb (ja, want ik ben degene die de was doet). Een andere reden om hiernaartoe te gaan is dat we nog steeds watermuntjes hebben uit de tijd dat er geen slagboom was. Elke avond als het geld werd opgehaald, kreeg je toen een muntje voor 100 liter water. Zo veel water hebben we echter ook weer niet nodig. 

       

Goede Vrijdag, Paaszaterdag en 1e Paasdag (v.l.n.r.)

Het geluk is zaterdag met mij: de camping is geopend, dus geen geëmmer met de was. Het ligt weer schoon en droog in de kast. Mocht iemand denken dat ik te lui ben om een handwasje te doen, dat niet, maar spijkerbroeken en lakens vind ik geen doen met emmers en bovendien kost het je heel veel water uit de tank. Zo, nu dat is rechtgezet, kunnen we weer verder. Het Orange simkaartje hebben we ook opgewaardeerd. In oktober dachten we dat die beschadigd was nadat hij in een beschadigde dongel had gezeten en het toen niet deed. Nu hebben we hem in een goede dongel gestopt en hij werkt weer. Voordeliger dan de europasimkaart, waarmee het gisteren op de een of andere manier niet lukte om internetverbinding te maken en als er even verbinding was, werden we er direct uitgeknald.

Omdat we natuurlijk wel vaker in St. Pierre la Mer komen, valt er weinig nieuws te vertellen. Dat we bij de tapperij weer La Clape BIB-wijn hebben gekocht (Sarrat de Goundy) is ook niet echt vermeldenswaardig. Het waaide weer hard vandaag, maar met 19 graden was het in de zon goed te doen. In het Etang de Pissevaches zitten nu flamingo's. Gezien de kwaliteit van ons fototoestel, doen we geen pogingen meer om ze te fotograferen. Dan maar wat plantjes om de boel op te leuken.

  

 brem en rozemarijn

 

  

het is prima weer om na de zondagmarkt een terrasje te pikken. Keuze genoeg.

2e Paasdag is wederom een zonnige dag en er staat weinig wind. Een mooie dag om naar het Gouffre dÓeil Doux te wandelen. Kennelijk hadden meer mensen dezelfde gedachte, want het was er erg druk met wandelaars. Terug lopen we een deel van de wandelroute door en langs wijngaarden.

  

Het duurt nog even voordat we hiervan kunnen proeven, dus stellen we ons tevreden met de oogst van vorig jaar.

Als we na de wandeling terugkeren bij de camper, staan Peter en Jeanette tegenover ons, die we 2 jaar geleden een paar keer onderweg zijn tegengekomen. Leuk om hen weer te zien. Nu staan we met 2 NL-ers tussen de overwegend Franse en Duitse campers.

 

Dinsdag 7 april: traject Saint Pierre la Mer -> Sommières (181 km.)

Na een leuk paasweekend in Saint Pierre, waar we altijd graag komen vanwege het feit dat je er alles hebt (zee, strand, mooie natuur om te wandelen en fietsen, de dagelijkse markt etc.) rijden we weer verder noordwaarts, nadat we eerst geloosd en water getankt hebben. Het water is momenteel gratis, dus hebben we nog steeds muntjes over.

Per ongeluk nemen we de D168  naar Narbonne. Wel een mooie route door het Montagne de la Clape (foto boven), maar met veel bochten en hellingen, terwijl we die juist zo veel mogelijk proberen te vermijden. De MD komt nog steeds moeizaam helling op vanwege (vermoedelijk) 1 à 2 verbrande of krom getrokken kleppen als gevolg van het gedoe met de motorrem op de heenweg. Op de RN naar Beziers zien we veel schaars geklede dames, wachtend op emplooi. Via de A75 en A750, de gratis snelweg van Beziers naar Montpellier, rijden we tenslotte over de D610 naar Sommières, een fraai middeleeuws stadje aan de river de Vidourle, die bij het ons welbekende Le Grau du Roi uitmondt in de Middellandse Zee.

 

Parking aan de Vidourle 

   

   

  een kleine impressie van het stadje

Behalve een kasteel en een stierenvechtersarena, is Sommières ook nog een insectenmuseum rijk. Een bezoekje slaan we over, daar we meer dan genoeg insecten op de voorruit hebben zitten. In een Italiaans eettentje sluiten we de mooie dag af met het nuttigen van een lekkere pizza.

 

Woensdag 8 april: traject Sommières -> Bourg-Saint-Andéol (133 km.)

Over de smalle D6110 rijden we naar Alès. Het is een mooie route, alleen moet je geen haast hebben. Gelukkig hebben we dat ook niet. Vervolgens verder over de D6 naar Bagnols-sur-Cèze. Daar is een gratis cp, maar dat vinden we 3x niks, dus rijden we door naar het 28 km. verderop gelegen Bourg-Saint-Andéol  (Ardèche). Ook daar is een gratis cp en ook daar vinden we het eigenlijk niks, maar we blijven er toch staan. Het is prachtig weer (ruim 21 graden) en daar willen we nog even van profiteren. Bovendien is de Lidl op de hoek van de straat, ook wel makkelijk want we hadden weer het e.e.a. nodig.

   

achter ons loopt het spoor en voor kijken we tegen een muur met uitzicht op de 8-hoekige toren van de Romaanse kerk

Van Bourg-Saint-Andéol hebben we niet veel meer gezien dan op bovenstaande foto is ter zien (genomen door het kunststof zijraam, vandaar de vaagheid). Als de camperplek aantrekkelijker was geweest, zouden we nog wel een dagje zijn gebleven om het e.e.a. te bekijken. De denderende treinen waar je je af en toe rot van schrikt, maken echter dat we het voor gezien houden.

 

Donderdag 9 april: traject Bourg-Saint-Andéol -> Hauterives (145 km.)

Bij Pierrelatte nemen we de N7 in noordelijke richting en slaan bij St.Vallier af naar de D51 die ons naar Hauterives moet brengen. Het is wel een heel erg smalle weg, maar andere wegen waren nog erger om met onze bus te rijden. Het eerste stuk gaat door de Gorges de Galaure, genoemd naar het gelijknamige riviertje dat uitmondt in de Rhône en ook door Hauterives stroomt. Reden van het bezoek is natuurlijk het Palais Idéal du Facteur Cheval.

Le Palais Idéal (een deel van de noordfacade)

Ferdinand Cheval (1836-1924) was een plattelandspostbode die tijdens het postbezorgen droomde van het bouwen van een sprookjespaleis. In 1879 begon hij die droom te verwezenlijken en in 1912 had hij zijn paleisje voltooid. Zijn ideaal was het verenigen van volkeren, wat in het paleis tot uitdrukking komt. Zo heeft Ferdinand in de westgevel een hindoetempel naast een moskee verwerkt. Er valt nog veel meer over te vertellen, ook over de filosofie achter het geheel, maar dat moet de geïnteresseerde zelf maar opzoeken. Deze link kan daarbij helpen: https://www.facteurcheval.com/home.html  

  

Moskee                                                                               Hindoetempel

In ieder geval is het een zeer indrukwekkend bouwwerk, waarvan we natuurlijk veel meer foto's hebben gemaakt dan de drie hier boven. Het monument bestaat uit 1000 kubieke meter metselwerk en heeft de goede man 4000 zakken kalk en cement gekost. Om nog maar niet te spreken over al de stenen die hij zelf heeft verzameld tijdens zijn dagelijkse rondes. Er zijn zo veel details in verwerkt dat we waarschijnlijk veel over het oog hebben gezien. Het is wel jammer dat vanwege restauratiewerkzaamheden de oost- en westgevel in de steigers staan en door doeken grotendeels aan het oog zijn onttrokken. Ook kun je momenteel niet helemaal naar boven klimmen. Yanine, een leuke Nederlandse die hier al 30 jaar woont en o.m. de kaartjes verkoopt, verontschuldigde zich hiervoor.

Hauterives zelf is een dorp dat floreert dankzij het Palais Idéal. De prijzen zijn navenant. Voor 1 bolletje ijs betaal je € 2,50! Langs het riviertje La Galaure is het wel leuk wandelen met de hond (of zonder).

 

Vrijdag 10 april: traject Hauterives -> La Chapelle-de-Guinchay (173 km.)

Het is een omweg, maar we rijden over dezelfde weg terug als we zijn gekomen. 22 Kilometer verder en 40 minuten later zitten we op de N7 naar Lyon. Daar staat op de matrixborden een file aangekondigd in de stad en wordt geadviseerd de A46 om Lyon heen te nemen. Braaf als we zijn, volgen we het advies op, ook al betekent dat weer veel extra kilometers. Bij Villefranche nemen we de N6 naar La Chapelle-de-Guinchay, een plaatsje iets ten zuiden van Macon. Daar is een aardige, gratis camperplek die bovendien gunstig ligt aan de N7. Geen omweggetjes meer vandaag en vannacht zijn we weer onder de pannen.

Camperplaats in La Chapelle-de-Guinchay

 

Zaterdag 11 april: traject La Chapelle-de-Guinchay -> Givry (84 km.)

Het miezert als we uit La Chapelle vertrekken. Bij Tournus, een mooi stadje, komt er een flauw zonnetje tevoorschijn. Daar maken we gebruik van en houden een lunchstop op het mooie plekje aan de Saône, waar we al vaak hebben overnacht. Even overwegen we om er te blijven staan, maar dan verdwijnt de zon weer achter de wolken en besluiten we nog een stukje verder te rijden naar Givry in de Bourgogne. Ook hier zijn we al eerder geweest, dus veel nieuws valt er niet over te vertellen.

   

De 18e eeuwse stadspoort waarin het stadhuis is gevestigd, vanaf 2 kanten bezien

Tijdens een wandeling door het stadje komen we langs een historische monument, een ronde hal, waar momenteel 25 kunstenaars met foto's, schilderijen, beelden enz. exposeren rondom het thema "De Vrouw" (uiteraard een onuitputtelijke inspiratiebron). Behalve mij, was er slechts 1 bezoekster.

   

Kerk                                                                                    La Halle die momenteel als expositieruimte fungeert 

allemaal vrouwen (expositie La Femme)

Vandaag zijn we trouwens precies een half jaar onderweg.  Er stonden 5 campers toen we in Givry aankwamen, maar aan het eind van de dag staat het helemaal vol.

 

Zondag 12 april: traject Givry -> Goncourt (228 km.)

Ondanks de mooie dag gaan we toch rijden. Over de mooie Route des Grands Crus door de Bourgogne en door o.a. Beaune en Nuits St. George. Het ene domaine na het andere komt voorbij. Je zou er dorst van krijgen.

Na Dijon nemen we de tolweg omdat we niet te laat in Goncourt willen arriveren, want hoe mooi de RN ook is, opschieten doet het niet echt.

Ook in Frankrijk is het volop lente. In de Champagne-Ardennen zien we voor het eerst in lange tijd koeien grazen in de wei. En lammetjes, maar die foto is door het schudden van de bus mislukt. Bomen en struiken krijgen weer frisgroen blad of staan volop in bloei.

Het is toch nog 16.00 uur voordat we eindelijk in Goncourt zijn. Het staat er barstensvol met voornamelijk Duitsers. Maandagmorgen zijn de meesten vertrokken en is het heerlijk rustig. We houden een rustdag want we zijn al een week dagelijks aan het rijden. Geen gigantische afstanden, maar toch...

gratis cp in Goncourt 

 

Dinsdag 14 april: traject Goncourt -> Han-sur-Lesse (313 km.)

Drie landen op een dag (Frankrijk, Luxemburg, België), het vierde (Nederland) moet nog even wachten. Na 5 uur rijden (inclusief stops) houden we het in Han-sur-Lesse voor gezien. Van de 40 plaatsen is ruim de helft bezet. Het is niet alleen druk vanwege het schitterende weer (24 graden) maar ook omdat de kinderen schoolvakantie hebben. En de grotten van Han zijn dan natuurlijk een bezoekje waard. Nu zouden we een foto van een van de voorgaande keren kunnen plaatsen, maar zo zijn we niet. We plaatsen een kersverse.

CP Han-sur-Lesse (€ 7,50 inclusief stroom, water etc.)

  

Onderweg zien we veel mistletoe, of in goed Nederlands maretakken. Bij de Kelten en Germanen was de maretak een heilige plant die in hun magische vruchtbaarheidsrituelen een belangrijke rol speelde. O.a. in Het Gouden Snoeimes (Asterix en Obelix) is de maretak een belangrijk ingrediënt voor de bereiding van een toverdrankje.

Bij de steak au poivre in Café Central hebben we ons eigen toverdrankje gedronken, namelijk wijn. Onze rituele afsluiting van een overwintering.

  

Woensdag 15 april: traject Han-sur-Lesse -> Nieuwegein (282 km.)

 

We zijn weer thuis aan de Lek

 

In het halve jaar dat we weg zijn geweest, hebben we 6394 km. afgelegd. De MD staat in de stalling en heeft ons toch maar weer mooi thuis gebracht. Bij ons vertrek uit Mojácar in februari j.l. hadden we daar niet alle vertrouwen in. Voor alle zekerheid hebben we daarom in februari een transporteur in Nederland benaderd die ons, in geval van nood, zou kunnen repatriëren. Niet goedkoop, maar het idee dat de mogelijkheid bestond, was voor ons wel een geruststellende gedachte. Gelukkig is die ellende ons bespaard gebleven. Samenvattend kunnen we over het afgelopen half jaar stellen dat

- de herfst ondanks alles heel erg leuk is geweest en we fantastisch weer hebben gehad;

- de winter, m.n. het intermezzo in Mojácar, minder geslaagd was, mede omdat ons plan om verder te reizen in het water is gevallen en het weer ook niet geweldig was;

- de lente daarentegen wel weer erg leuk was. We zijn op het juiste moment Frankrijk ingedoken, waar we eigenlijk nog wel langer hadden willen blijven.

Een zomer-hoofdstuk zal er voorlopig niet komen, want in de regel blijven we dan altijd thuis.

 

Tot de volgende reis !